Winterdip?

Na S belde net, helaas hij moet as donderdag op het vliegtuig naar Noorwegen. DUSSSSSSSSSS juist, het weekendje weg gaat niet door. Hij kan er niks aan doen, tis zijn werk (marinier) maar ik baal er toch van.
Ik had t juist zo nodig even weg te zijn. Laatste paar dagen erg dipperig. Kan niet helemaal beschrijven waar t aan ligt. Beetje de sleur beu, tijd voor actie ergens....
En dan zeg ik wel tijd voor actie maar de laatste dagen ben ik redelijk actieloos, kan niet veel mensen om me heen hebben en trek me terug. Geen zin in.

Al met al gaan S en ik vast nog wel een keer weg, maar tot 5 mei is hij in Noorwegen. Nog staan er gelukkig nog steeds leuke dingen in mijn planning. Maar weet ik nu even niet hoe ik mijn weekend dan eens relaxed zal gaan invullen. Ik moet niet thuis gaan zitten kijken, dat is gewoon niet wat ik nodig heb. Het gevoel geen andere om me heen te willen moet ik naast me neer leggen anders kom ik niet uit mijn dipje.

Met de lijn gaat het slecht verder dan die 3,5 kilo ben ik niet gekomen. Mijn motivatie is weg. Ik wil volgende week met Sonja Bakker beginnen al heb ik eerst t gevoel dat ik eerst even terug moet komen ...de nuchtere ik.

Eigenlijk merk ik dat ik periode's heb waarin ik me goed voel, dat alles goed lijkt te gaan. En dan ineens is dat gevoel weg. En in de periode dat het goed gaat, schrijf ik niet hier. Nu op dit moment pieker ik meer en moet ik mijn verhaal kwijt. Gisteravond zag ik een treurige serie, ik kan me daardoor zo ontzettend vervelend voelen. Dat gevoel alsof je jezelf even kwijt bent en behoefte hebt om alleen die ene arm om me heen....

Maar die is er niet meis, dus waar is je girl power!!!!!!