Woedeaanvallen..

Zoals ik al een keer vertelde.. Heb ik het idee dat er iets niet helemaal lekker zit in m'n hoofd.. Over het algemeen voel ik me wel goed.. Ik heb echt niet heel de dag last van depressieve gedachtes ofzo.. en ik heb ook geen suicidale ideeen of wat dan ook.. in gezelschap ben ik meestal erg vrolijk en aanwezig.. Doe leuke dingen.. Op het moment ben ik liefst zo veel en vaak mogelijk met A. samen.. En ik ben heel blij met hem..

Ik vind het wel moeilijk om.. Ja hoe zeg je dat.. M'n gevoel bij hem neer te leggen ofzo?! Hem te vertrouwen.. Niet in de zin dat ik bang ben dat ie er andere meisjes op na houd.. Een ander soort vetrouwen.. Ik durf er niet in te geloven dat als hij zeg dat ie ontzettend gek op me is.. Of dat ie me mist.. Of wat dan ook waarmee hij laat merken hoeveel hij om me geeft.. Durf ik dat niet te geloven.. Vind het heerlijk om te horen dat ie het liefst elke dag bij me is.. Dat ie in mijn armen tot rust komt en al het andere moois dat ie zegt.. Maar tegelijkertijd is er iets dat in me zegt.. "Wees op je hoede" .. "Meent hij het wel?!" .. "Ooit gaat hij weg bij je"

Ik vind het verschrikkelijk om zo te moeten denken.. Dat wil ik helemaal niet.. Maar ik weet nou eenmaal.. Dat.. Dingen zo gaan.. Tim is ook weggegaan uit m'n leven.. Terwijl die intentie er eerst niet was en hij van me hield.. Ik heb hem alles gegeven wat ik in me had.. En dat was nog niet genoeg.. En dat geeft me een gevoel dat ik toch niet goed genoeg ben..

Maargoed daar wilde ik het eigenlijk niet over hebben.. Ik wilde het hebben over woedeaanvallen.. (Hoewel ik wel denk dat die 2 dingen met elkaar te maken hebben) ik heb er al een tijdje last van.. Wanneer het precies begonnen is weet ik niet want ik heb pas sinds kort door dat het echt woedeaanvallen zijn.. Die ik niet altijd gehad heb..

Ik kan soms echt maar dan echt om dingen waar ik normaal wel even geïrriteerd om zou worden helemaal para worden.. Het is vooral als dingen niet gaan zoals ik wil.. Een afspraak die niet door gaat.. Als ik kritiek krijg op m'n werk terwijl ik ZO m'n best doe.. Tijdens zo'n moment ben ik zo pissig dat ik met dingen wil gooien .. Ik loop te schelden in mezelf.. Tranen springen in m'n ogen.. Ik voel me dan alsof heel de wereld tegen me is.. En vind ik mezelf heel zielig.. Ik reageer overdreven.. Maak echt van de meest domme dingen een GIGANTISCH probleem.. Als ik later rustig ben ga ik een potje zitten janken omdat ik weer zo overdreven heb gereageerd of te harde dingen heb gezegd tegen iemand.. Ik vind mezelf dan een ontzettende aansteller en voel me ook schuldig..

Ik heb er niet echt grip op.. En dat geeft me dan ook weer een dom gevoel alsof ik een of andere kleuter ben die niet als normaal evenwichtig mens kan functioneren en reageren.. Ik speel wel eens met de gedachte om ermee naar de huisarts te gaan.. Maar dan denk ik.. Er zijn mensen met veel ergere problemen stel je niet zo aan!