Woensdag 27 juli 2011

Het is tien voor negen, mijn vriendin komt me wekken met de mededeling dat ze de tafel al heeft gedekt en dat we kunnen ontbijten. Ze vraagt me hoe ik mij voel vandaag, ik beantwoord dat ik sleht heb geslapen en dat ik een onrustige nacht heb gehad.

Na het ontbijt roken we een sigaretje op de bank en kijken we naar de televisie, althans mijn vriendin kijkt naar "As the world turns" op RTL4 en ik ... ach ik suf wat voor me uit.
Ik heb de planning om mijn mail te bekijken en zet mijn computer aan om tien voor half elf. Voordat ik hiermee begin komt mijn vriendin binnen met een envelop van mijn advocaat. Ik heb een advocaat met de reden dat ik een geschil heb met mijn arbeidsongeschiktheidsverzekering "de Goudse". Ik zit al bijna twee jaar thuis met nek en schouderklachten en de verzekering claimt dat ik niets mankeer terwijl ze het eerste jaar gewoon hebben uitgekeerd. Met ingang van het tweede jaar werd alles teruggedraaid en spontaan beter verklaard want tja .. ik hoef nu geen premie meer te betalen en dan kost het echt geld.
Het getouwtrek doet niet ten goede van mijn herstel en leef momenteel van mijn vriendin d'r inkomen wat een wajong uitkering is van nog geen elfhonderdvijftig euro.

De inhoud van de envelop is een antwoord van het verzoek mij alsnog arbeidsongeschikt te melden met de diagnose van mijn psychiater. Zo als ik de brief lees beweren ze bij de Goudse verzekeringen dat ik mij aanstel en mijn psychiater uit zijn nek zwamt. Woede en frustratie schiet door mijn lichaam, ik voel de spanning opvoerenvan onder mijn schouderbladen omhoog gaan richting mijn nek en schouders.

Ik was begonnen aan een dagboek met de reden mijn gevoelens op te schrijven en ook om te zien wat ik bereik of niet bereik met de dagelijkse dingen die ik doe. NA het lezen van deze brief en de woede en frustratie door mijn lichaam racen weet ik niet hoe ik dit op papier moet gaan verwoorden.

Tijdens mijn woede, frustratie en verdriet zegt mijn vriendin dat ik anders mijn vader moet bellen, ik wimpel dit af omdat ik niet de rust heb om het te kunnen verwoorden. IK ga een sigaret roken en mijn vriendin brengt me wat te drinken en vraagt of ik niet buiten wilt zitten want het is stralend weer.

Eenmaal buiten zegt mijn vriendin "moet ik je anders even scheren" dit omdat mijn haar alweer aardig lang is geworden, ik knik ja en laat haar haar gang gaan. Tijdens het scheren begin ik wat te kalmeren en word het rustiger in mijn hoofd, helaas verdwijnt de pijn niet. Als ze klaar is met scheren loop ik naar de douche om de losse haartjes van mijn lichaam af te spoelen, de warme straal heeft geen effect op mijn spieren en het ontspant niet.

Als ik later weer op het dakterras in het zonnetje zit plukt mijn vriendin nog wat haartjes weg uit mijn wenkbrauwen en maakt mijn oren schoon. Tijdens deze gezichtsbehandeling zeg ik tegen haar dat ik het niet begrijp dat een mededeling zoveel impact kan hebben.

Het is half één ik besluit mijn sport activiteit vandaag door te schuiven naar de donderdag en dan ga ik eindelijk mijn mail lezen. Mijn nek en schouders doen gruwelijk veel pijn op de schaal die ik samen met mijn psychiater hebt gemaakt is de intensiteit op vier wat dus gelijk is aan toen ik thuis kwam te zitten .
Tijdens al dit schrijven moet ik geregeld pauzeren in verband met verkramping in handen en onderarm

Na al dit gezeik blijf ik een beetje humeurig en ik kom niet meer in mijn ritme. De brief van mijn advocaat met het antwoord van "de Goudse" blijft knagen en rondspoken in mijn hoofd.

Gelukkig hoef ik niet te koknen, ik hoef het alleen maar op te warmen en een klein beetje pindasaus te maken voor bij de nasi. ik begin hier maar mee rond een uur of half zeven.

Het is woensdag en ondanks dat ik een stuk chagerijn ben vandaag moet ik aan de bak bij World of Warcraft want het is een raid dag vandaag, Shannox staat op het programma en daarna Beth'tilac, het is een verloren dag .. Shannox is de betere vandaag ne daar blijven we dus ook steken.

Ondertussen is het half twaalf geworden en ik vind het mooi geweest, mijn hoofd zit vol en heb lichte koppijn, mijn schouders en nek daar wil ik het niet eens over hebben, het is rond uit kut. Ik hoop echt dat ik morgen wakker word met een stuk minder pijn, heel eerlijk, ik ben bang van niet.