Wrm?

Waarom doet het zo ongeloofelijk zoveel pijn als ik naar mezelf kijk in de spiegel....
soms ben ik gewoon bang voor mezelf & wat ik mezelf aan doe dood wil ik zeker niet maar kan der ook niet mee ophouden het is een groot deel van me leven geworden eigenlijk mijn leven ...voor vele meisjes en jongens draait hun leven om lol maken ,winkelen.uitgaan,school enzovoort....mijn leven draait vooral om Ana.Alles wat ik doe herinngert me aan het feit dat ik Ana heb en ik wil dat niet wil ook kunnen genieten van me leven zonder al deze zorgen maar het gebeurt maar niet ,Een lange tijd dacht ik dat ik der vanaf was ging weer normaal eten om het zo maar te zeggen,ging gewoon weer normaal met me vrienden naar stad enzo school ging goed ik verwaarloosden niks ....Maar na een tijdje dacht ik bij mezelf wie hou ik nou voor de gek dit is niet wat ik ben en wil zijn.Vaak droom ik om een normaal zeg maar leven te hebben zonder al deze pijn ,angst en nog wat maar dan wordt ik wakker en is alles weer zoals het was.
Ik haat mezelf eerlijk gezegt ookal zeg ik het niet vaak Me omgeving ziet het wel aan me soms hoor niet altijd.lange tijd heb ik het geprobeert te verbregen maar na een tijdje kwamen ze der achter dat ik Weer Ana heb.Toen storten me wereld opnieuw in,alles moet ik opnieuw zeg maar leren.Me grootse angst is weer werkelijkheid geworden,vaak zeggen mensen tegen me stel je niet zo aan het is maar een "Fase" blabla tis egt geen fase.Ookal zeggen hun van wel als je het eenmaal hebt is alles moeilijker en zwaarder je leven die je had stort dan in .Misschien vinden jullie dat ik zeur ofzo maarjah iedereen ze eigen mening en die accepteer ik ook.vaak geprobeert om hulp te zoeken maar na een tijdje raak je uitgezocht en helpt niks ook ookal probeer je van alles,je kan niet meer je gaat opgeven,alles doet pijn.
je stort gewoon langzaam inelkaar en bid je dat alles op een dag gewoon wordt of dat dit allemaal een nachtmerri is en dat je hoopt dat je der snel uit ontwaakt maar dan ogen je langzaam je ogen en zie je dat alles nog steeds het zelfde is .
vaak vragen mensen hoe kom je zo hoe wordt je zo..&dan zeg ik ik weet het niet ik ben gewoon zo,en het komt niet door de tv of die modellen die zo dun zijn of gwn door de media.Komt zo omdat ik dit wil eerst dacht ik der niet ana en moest ik der niet aan denken om Ana te krijgen maar nu ik het heb denk ik der anders overna ,Heb zoveel respect voor de meiden/jongens die der voor vechten om weer gezond te worden en voor de gene die het gelukt is om der van af te komen dat wil ik ook ...alleen het vertrouwen is weg en de hoop ook.ookal bid ik elke dag dat der hoop is of een wonder die me hier uit helpt.
Eerst durfde ik het niet eens uit te spreken niet eens over na te denken maar nu durf ik het wel te zeggen.

Ookal ga ik der aan kapot.
Het is mijn strijd tegen Me leven Die niet over Gaat.

Eddi.