Yingyang in jezelf

Een yingyang. Een aantal jaar geleden werd dit symbool voor mij belangrijk. Ik heb het laten tatoeëren. Het was een periode dat het net iets beter ging met mijn schildklier, maar ik toch nog bang was om teveel te doen. Ik moest mijn balans gaan zoeken en bedacht me dat dit sowieso een groot levensdoel was.

Nu ik tevens de diagnose adhd gekregen heb, vind ik het bijzonder komisch als ik erover nadenk. Een schildklieraandoening waardoor je sneller moe wordt en waar ritme en regelmaat zeer belangrijk is, tegenover een stoornis waarbij je constante onrust ervaart en je rem maar moeilijk weet te vinden waardoor ritme en regelmaat zeer moeilijk te houden is. En dat in 1 lijf. Hilarisch toch? Een mooi contrast.

Als kind was ik altijd een zeer vrolijke druktemaker. Vandaar ook dat mijn schildklieraandoening als een klap in het gezicht kwam. Ik was totaal niet meer mezelf. "Ik had ineens een totaal ander kind" is wat m'n moeder ook zegt. Ik moest mezelf herontdekken en verlangde vrijwel constant naar m'n 'oude ik'. Nu gaat het al een tijdje goed met m'n schildklier en komt dus aan het licht dat ik adhd heb. Een term die me nog onwennig in de mond ligt, maar waar ik elke week wel steeds meer over leer en hierdoor steeds meer moet erkennen dat het er toch inderdaad best vrij dik bovenop ligt.

Tussen dit contrast blijf ik ook schommelen. Van heel energiek en vrolijk, naar uitgeput van al die drukte en somber. Bij mij zijn de stemmingswisselingen hierdoor sterk. En mede daardoor wil ik hier extra hulp bij, want ik heb zo'n vermoeden dat ik mijn schildklieraandoening nooit echt verwerkt heb. Altijd weggestopt zodra het beter ging. Ik heb nu dan ook een extra individuele afspraak, omdat er twee weken vakantie zit tussen de volgende groepssessie. En in de groep kan ik dit deel van mezelf ook niet echt kwijt. Dus ik ben benieuwd wat er uit die individuele afspraak gaat komen. Ik heb geduld nodig, maar dat heb ik niet. Deze week was weer een week vol weglopen van mezelf, gefrustreerd zijn met mezelf, niet slapen en nu dus weer helemaal op zijn. Het is oke, ik herken het en ben er mee aan de slag. Dat kan ik mezelf wel vertellen. Toch ga ik nu even afwijken van mijn planning en eerst een powernap doen zo, want ik kan en wil gewoon niet meer vandaag. De afwas en de zooi op mijn kamer blijft wel staan/liggen. Het mocht eigenlijk niet, m'n moeder zei net nog door de telefoon 'niet gaan liggen he!', maar m'n hoofd duizelt en m'n ogen willen dicht na weer te lange tijd drukte, onrust en weinig slaap.

De vakantie is begonnen, ik check uit. En pak het later op de middag hopelijk wel weer op. Nu, even rust.