ave...
buiten is het vandaag aanzienlijk warmer,
terwijl mijn thee nu koud geworden is...
we blijven even hangen in de sfeer van nostalgische herinneringen...
vele vooral oude ''voorwerpen'' brengen herinneringen naar boven,
ze vertellen je stil een verhaal.
maar sommige tastbare objecten dragen ook herinneringen waar je niet zo snel bij stil staat,
omdat je het voorwerp zo vaak gebruikt/ziet...
maar soms opeens herinner je weer hoe speciaal dat ding voor je is...
ik heb dat met dit zakhorloge...
het was een geschenk van opa aan me vader,
toen mijn vader pas me moeder kende,
en hij zich voorstelde aan mijn opa.
helaas vond mijn vader zakhorloges oubollig,
nou ja die man hield gewoon in algemeen niet van horloges.
dus verdween het goed bedoelde geschenk algauw voor vele jaren in een kast...
toen ik een jaar of zes was, speelde ik vaak buiten,
ik verdween voor uren, vaak konden mijn ouders me dan niet vinden.
een horloge was de oplossing volgens mijn moeder,
zo konden me ouders mij pressies laten zien hoe laat ik thuis moest zijn,
zo dat mijn moeder het eten niet twee keer hoefde op te warmen.
alleen een klein probleem...
ik was toen niet echt zuinig op de horloges die ik kreeg,
ik ben vele van die goedkope krengen kwijt gemaakt, of zijn gewoon gesneuveld...
ja een lang leven was een horloge niet gegund door mij...
bovendien speelde ik toen vaak riddertje en tja echt ridders hebben geen ''Mickey Mouse'' horloge.
op een goede zomerse zondag was ik weer mijn horloge kwijt geraakt.
mijn vader was uiteraard best boos om.
in de vroege avond van die dag wou ik weer even buiten spelen,
maar dat kon niet zonde besef van tijd,
want anders zou ik uren weg blijven...
me vader maakt met mij een deal...
hij zocht de zakhorloge op, en drukte hem stevig in mijn hand.
en zei;
jongen, hier heb je een klokje, zo dat je buiten kan spelen.
maar dit is je laatste die je van mij krijgt.
dus als je deze verliest heb je echt een probleem, want dan mag je gewoon niet meer buiten spelen!!me moeder maakte de zakhorloge aan een ketting vast,
en zo droeg ik hem om mijn nek,tijdens mijn kinderlijke avonturen ...
hij is vaak gestuiterd,
was hem bijna kwijt in een zandbak een keer
(heb uren lang gegraven tot dat ik hem weer vond)
maar deze zakhorloge ben ik nooit echt kwijtgeraakt,
en het was dus de laatste horloge die mijn vader mij gegeven had...
faitfully yours
R.Albert