Zaterdag «3

Beetje laat, 2 dagen geleden al weer. Maar heb verder nog niet veel tijd gehad, en ook niet echt veel zin.
Nu moet ik eigenlijk leren, maar dat lukt me toch niet echt.

Tijdje geleden die jongen op msn gekregen, leuk koppie en hij blijkt ook wel lief te zijn!
Hij woont hier 30 minuten tot 45 minuten vandaan fietsen! Een dorpje hier vlakbij.
Zaterdag met hem op msn 's ochtends, moest zelf weg en hij moest voetballen 's middags, en ik zou naar de kapper gaan.
Kwart over 3 klaar bij de kapper, nog even langs andere dingen gegaan. Zijn mn vriendin en ik naar dat dorpje gefietst waar hij woont. Was echt mooi, die dag zal ik ook niet snel vergeten, het was voor iedereen waarschijnlijk somber weer, maar toch iedere keer als ik eraan terug denk lijkt t alsof de zon de hele dag scheen. Dat deed het niet, maar die dag betekend gewoon veel voor me terwijl er niks speciaals is gebeurt, gewoon dat ik nu weet waar hij woont, hoe hij deed. Hem nog nooit gesproken, uiteindelijk aan de deur staan via smsjes, en meteen vragen of we binnenkonden. Helaas, jammer het kon niet, we hadden er zo lang over gedaan voordat we zn huisnummer wisten dat we terug moesten. Je vertelde uiteindelijk je huisnummer, we durfde niet goed aan te bellen, bang dat je express verkeerde zou zeggen. Zag ik ineens daar door dat raampje jou LIEVE LIEVE hoofdje.
Ik vertelde dat we niet konden blijven, dat we meteen weer weg moesten, en ik vroeg of hij ons even een stukje kon helpen met de weg terug vinden. Die schat (:^> probeert het op zn best uit te leggen, maar gaf de moed al snel op. 'ga hier maar rechts, dan nog een keer rechts dan kom ik daar wel naartoe' zei hij. Mn vriendin had t niet verstaan. 'Nou lekker aardig is hij gooit ineens die deur dicht' zei ze tegen me. 'huh' zei ik. 'Ja, ineens gooit hij die deur dicht' zei ze best wel met een raar gezicht. Ik keek haar aan, 'we moeten hier wachten hij komt eraan met de fiets' zei ik best wel blij!

'Wat kwamen jullie hier doen?' zei hij met zo'n super lief lachjee
'Ehm..' Antwoorde ik, wist niet goed wat ik moest zeggen
'We wouden je zien voetballen' zei ik er maar meteen achteraan.
'wat nou als het dan als ik uit moest' zei hij daarop..

Tjaah daar hadden we zelf ook wel aangedacht

'daar hadden we zelf ook al aan gedacht, maar er woont hier een vriend van ons en daar zouden we dan wel langs gaan' antwoorde ik..

We hebben t nog over wat meer dingetjes gehad.

We kwamen bij een rotonde. 'vanaf nu weten jullie t wel weer ofniet?' zei hij 'Ja hoor' antwoorde ik. 'Bedankt' zei ik. Maar tot mijn verbazing fietste hij nog mee. 'Heb nog geen zin om te eten' zei hij super lief. 'Oh hahaha oke' zeiden mn vriendin en ik. Bij een kruispunt aangekomen, draaide hij om.

Die paar minuten dat ik hem heb gezien, die paar eerste minuten dat ik hem voor het eerst heb gesproken, waren geweldig.

3 dagen al niet veel honger, misselijk en mn hart gaat als een gek tekeer als hij online komt of ik hem zie lopen op school.

Boy, you don't know and you never know

Ik kan het je gewoon niet vertellen, ik ben bang dat het allemaal anders is, dat ik zaterdag niet mag komen kijken bij je voetballen. Dat je me niet meer aankijkt.
Alles tegen je vrienden verteld, ik weet niet wat ik moet. T enige wat ik zeker weet is, ik ben verliefd. En jij bent die jongen, die jongen die al 2,5 dag elke seconden in mijn gedachte zit.

Wat er zaterdag is gebeurt kan ik nog steeds niet begrijpen, ik heb echt het gevoel dat ik het allemaal gedroomd heb. De eerste keer dat ik je in het echt heb gesproken, was meteen aan je deur

I don't know what to do, the only thing I know, is that I love you

Kusje.