ziek kindje in de armen vd engel
zo'n 10jr geleden
me moeder woonde alleen in een flat .op de hoogste verdieping 4 hoog .geen lift aanwezig .
haar onder buren een jong stel ,hun kindje een meisje van toen 1jr oud was nogal een ziekelijk kind.
geregeld kwam ik met mijn dochtertje [ ik was toen alleenstaande moeder]
bij mij moeder opbezoek .
als ik dan de ellelange trap op of af liep kwam ik geregeld de onderburen met hun dochtertje tegen
maar wat was het geval ..telkens als dat kindje mij zag zette ze het op een huilen !
ach we maakten er flauwe grapjes over .."je hebt haar zeker geknepen.."
nou ik had dat kind nog nooit in mijn armen gehad..
"nou..mijn lelijke kop misschien..''
"hoe ziet dat kindje eruit..?!"
-"ik kom net van de huisarts terug"vertelde de onderbuurvrouw aan me moeder
"je gaat als de donder terug en eist dat het kind naar het ziekenhuis gaat "beveelde me moeder haar
een aantal uren later kwam ze me moeder bedanken en vertelde; bij het ziekenhuis had ze met hun dochtertje die aan het uitdrogen was geen uur later moeten komen.
het kindje lijdde aan haar nieren .en lag met kretieke toestand in het z.huis .
me moeder vertelde mij dit alles aan de telefoon op de zelfde dag van gebeuren .
" o,heidi [ is mijn naam] concentreer je toch eens op dat kind want het is niet zeker of ze de
komende nacht halen zal "
tydens de meditatie
ik stond in de gang van het z.huis
net voordat ik de deur van de afdeling in wilde lopen werd ik tegen gehouden
"je moet uiterst stil zijn "hoorde ik me gids zeggen .
toen ik de afdeling gang inkeek zag ik in de verte een ledikant staan
en een vrouw die ernaast zat met een kindje op haar arm
"onee dacht ik deze vrouw neemt het kindje mee "
en ik werd wakker
belde gelijk me moeder terug vertelde haar wat ik gezien had
"nee."zei me moeder ; haar engel zat naast haar ledikant
dus dat bedoeld het kindje overleeft het wel."
ja..nu voelde ik het ook dat me moeder gelijk had
..het was mijn paniek die mij in de war bracht .
zo'n 3 weeken nadien
ontmoette ik de onderbuurvrouw van me moeder
met haar kindje bij het trappenhuis ..
" hallo ..dag mijn engeltje.."sprak ik tegen haar
het was een fractie van een moment alsof haar ogen tegen mij spraken ; jij was erbij ,he ?
vanaf die tyd heeft ze nooit meer naarmij gehuild !
me moeder woonde alleen in een flat .op de hoogste verdieping 4 hoog .geen lift aanwezig .
haar onder buren een jong stel ,hun kindje een meisje van toen 1jr oud was nogal een ziekelijk kind.
geregeld kwam ik met mijn dochtertje [ ik was toen alleenstaande moeder]
bij mij moeder opbezoek .
als ik dan de ellelange trap op of af liep kwam ik geregeld de onderburen met hun dochtertje tegen
maar wat was het geval ..telkens als dat kindje mij zag zette ze het op een huilen !
ach we maakten er flauwe grapjes over .."je hebt haar zeker geknepen.."
nou ik had dat kind nog nooit in mijn armen gehad..
"nou..mijn lelijke kop misschien..''
"hoe ziet dat kindje eruit..?!"
-"ik kom net van de huisarts terug"vertelde de onderbuurvrouw aan me moeder
"je gaat als de donder terug en eist dat het kind naar het ziekenhuis gaat "beveelde me moeder haar
een aantal uren later kwam ze me moeder bedanken en vertelde; bij het ziekenhuis had ze met hun dochtertje die aan het uitdrogen was geen uur later moeten komen.
het kindje lijdde aan haar nieren .en lag met kretieke toestand in het z.huis .
me moeder vertelde mij dit alles aan de telefoon op de zelfde dag van gebeuren .
" o,heidi [ is mijn naam] concentreer je toch eens op dat kind want het is niet zeker of ze de
komende nacht halen zal "
tydens de meditatie
ik stond in de gang van het z.huis
net voordat ik de deur van de afdeling in wilde lopen werd ik tegen gehouden
"je moet uiterst stil zijn "hoorde ik me gids zeggen .
toen ik de afdeling gang inkeek zag ik in de verte een ledikant staan
en een vrouw die ernaast zat met een kindje op haar arm
"onee dacht ik deze vrouw neemt het kindje mee "
en ik werd wakker
belde gelijk me moeder terug vertelde haar wat ik gezien had
"nee."zei me moeder ; haar engel zat naast haar ledikant
dus dat bedoeld het kindje overleeft het wel."
ja..nu voelde ik het ook dat me moeder gelijk had
..het was mijn paniek die mij in de war bracht .
zo'n 3 weeken nadien
ontmoette ik de onderbuurvrouw van me moeder
met haar kindje bij het trappenhuis ..
" hallo ..dag mijn engeltje.."sprak ik tegen haar
het was een fractie van een moment alsof haar ogen tegen mij spraken ; jij was erbij ,he ?
vanaf die tyd heeft ze nooit meer naarmij gehuild !
07 feb 2008 - bewerkt op 07 feb 2008
- meld ongepast verhaal
-
Harm@
donderdag 07 februari 2008 12:37
Wow.... verbasingwekkend...
Heel speciaal... -
reolien
donderdag 07 februari 2008 12:41
jeetje dat zijn wel hele speciale gebeurtenissen
Mooi -
Lovelylady
vrijdag 08 februari 2008 00:01
zeker mooi
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 05 okt 2018 Pakistan ( 2 )
- O 04 okt 2018 Mijn kleinkind ( 1 )
- O 29 aug 2016 heimelijk whatsapp ( 3 )
- O 03 apr 2016 mijn eerste wandelclub ervaring
- O 09 feb 2016 tis nooit goed ( 2 )
- O 09 feb 2016 god bless you my lover ( 2 )
- O 20 nov 2014 karma was here ( 1 )
- O 19 nov 2014 de 5de poetsdoek als onderpand ( 2 )
- O 03 nov 2014 anderhalf jaar later ( 2 )
- O 17 mei 2013 the bitch is back in town ( 5 )
- O 10 dec 2012 spookgats zie fotoos ( 11 )
- O 10 dec 2012 my jail John ( 7 )
- O 24 mei 2012 't leven van 'n boerin ( 2 )
- O 25 jan 2012 dat was 'ns en nooit weer
- O 23 okt 2011 negeerlijst ( 15 )