Vandaag had ik dus weer een consult in het ziekenhuis. Bij die schattige dokter, die zo schattig permanent rood ziet, en zo schattig tijdloos jeugdig eruit ziet.
Anyway
"Het goede nieuw is dat de kans op een blabla (kwaadaardige tumor met ingewikkelde naam die al ver uitgezaait zou zijn) erg klein is."
En dat begon hij uit te leggen, dus na 5 min gepraat houdt mijn moeder het kennelijk niet meer en scheeuwt uit: Sorry maar wat is het slechte nieuw?!
"Oh, sorry, het slechte nieuws is dat we dus niet weten wat het is."
Is dat alles?! Vraagt mijn moeder nog half in paniek
"Ja"
AAAAAAAH gelukkig, die was totaal opgelucht.
Wat blijkt nou, ik werd onderzocht op een soort tumor met enorme uitzaaiingen. Die tumor zou je herkennen doordat het al hopeloos was uitgezaait, en je dus snel dood gaat als je er niks aan doet. Alle klachten bleken te kloppen.
Euhhh, Haloooooooooooo?! Waarom heeft niemand mij dat verteld?!?!?! Nogmeer wat ze achter houden, mijn ouders!
Bleek dus dat ze echt slapenoze nachten hebben gehad, tigduizend zorgen, om mij. Ik kan er nu alleen maar om lachen, en gelukkig alweer heeft mijn vader dezelfde duistere humor
Nadat ze 20 keer hadden geroepen hoe blij ze waren verbood ik ze nog verder daarop in te gaan, want tja, als ik niet bezorgt was in de eerste plaats, kon ik die vreugde ook niet met ze delen.
Ik heb nu voor telefonisch consult over 3 maanden mijn 06 opgegeven. Vanaf nu gaat het via mij.
Ik snap het wel van mijn ouders, dat ze het mij niet willen vertellen zo vlak voor mijn examens waar ze bang voor zijn. Maar dit vind ik eigenlijk ook niet kunnen. Goed, nu niks meer aan te doen. Maar toch. Ik had wel het recht het te weten.