Ziekenhuis onderzoek

Half 2 was dus mijn afspraak bij de polikliniek Infectiologie om verder onderzoek te doen.
Kwart over één aanwezig om je in te schrijven en zooi + kwartier wachttijd. Ik vertoefde ondertussen op een rode bank in de kelder van dat ziekenhuis en zat een beetje rond te kijken. Zie ik ineens die VET leuke lekkere man die eeytje en ik op het geneeskunde Gala hadden gespot voorbij marcheren in zijn witte jas, oh(A) Hij was dus kennelijk nog iets ouder dan dat wij dachten^^
*Zwijmel*

Nou goed, ik kreeg een knakker van 30 voor me die gelukkig geen co was, en wist waar die het over had. Ik met mijn supportgroep(beide ouders) naar binnen.
"Vertelt u het maar"
Nou..ik heb nu dus sinds ongeveer een jaar last van hypoglycemie en dat is lastig, het wordt steeds erger, vandaar dat we nu hier zitten.
*Kijkt me aan* "Ja..."
Dussss
(Hij krijgt door dat hij vragen moet gaan stellen) Oke vertel u mij eens (en toen kwam het 3 kwartier gesprek)
Conclusie: De kans dat ik hypoglycemie heb is erg klein want het zou in mijn geval een aangeboren afwijking zijn die bijna niemand heeft. Er zijn 3 mogelijke oorzaken
1. Ik ben een alcohollist die elke ochtend een kater heeft (Nee)
2. Ik heb diabetes (Nee)
3. Ik heb een of andere rare aangeboren afwijking aan mijn huppelepup

Opties
Stap 1. Bloed onderzoek (daar volgt nog een gruwelijk verhaal over)
Stap 2. Opname in het ziekenhuis en 3 dagen lang niet mogen eten, terwijl ik ondertussen word lekgeprikt opzoek naar afwijkingen in mijn glucose gehalte.

Nou ben ik er nog iets uit. OF er is iets mis met mijn schildklier/lever/nieren/alvleesklier, of ik heb echt hypoglycemie en wordt 3 dagen uitgehongerd. Wat overigens wel snel klaar is als ik na 5 uur niks eten flauw val. Lijkt me duidelijk.

Na goed, lastig dus. Overigens ken ik er erg om gelachen met mijn vader, beetje sinister ergens welnahnah
"Nou, lig ik daar straks 3 dagen in bed! Zie mezelf al liggen met een hoofd als een oorwurm"
"Jaa maar je hoeft natuurlijk niet in bed te liggen de hele tijd"
"Ja hallo, na een paar uur niks eten zal ik wel moeten godsammenahnah"
En dan moesten we heel hard lachen, dit is waarschijnlijk een -je had er bij moeten zijn momentje- want het klinkt helemaal niet grappig nu.

Bloedprikken
Hel
Ik daar naartoe. Arm omhoog en een gezellige surinaamse tante begint onder luid gekwebbel mijn aders te zoeken. Eerst klopt ze heel hard op de ene arm, dan heel hard op de ander.
Niks
*Trekt de band strakker*
Nog een keer
Weer niks
Ze roept er een oudere dame bij, die duidelijk al langer in het vak zit (40 jaar vertelde ze later) en die begon weer opnieuw.
Ze snoert eerst die band loeihard aan, en dan kloppen. Niks
Weer de andere arm
"Nou dametje, moeilijk moeilijk"
Snoert nog harder aan (was dat mogelijk?)
Nou na 10 minuten geklop en gesnoer zegt ze doodleuk "Ik ga de gok wagen"
JA HALLO, een GOK?! Ben je helemaal besodemieterd. Niks gokken met die aderen van mij! Dus ze pleurt die naald erin. Ik kijk verwachtingsvol naar de het eerste buisje in rij van 6, nul. nada. Hij stroomt niet vol bloed. Lekker dan-_-' Dus ze wroet dat ding nog wat heen en weer en daar gaat die dan. En ineens gaat mijn hand slapen. En mijn hele arm gaat pijn doen en tintelen en wordt blauw (vind je het gekd als die band ook zo strak zit). Ik meld dat haar, zegt zij: Niet bewegen! Een milimeter verschoven en dan ben je in de aap gelogeerd als die naald weer uit je ader vliegt"
Euhh aaaaaah!
Na goed. End of story, mijn bloedvaten zijn heel dun en nauw en pirkken is moeilijknahnah Obviously, maar het gekke is, er is wel eerder bloed bij mij geprikt maar dat was nooit een probleem.

Hoe dan ook. Ik ben er niet uit wat ik liever wil. Ik wil liever niks. En ik wil zeker niet 3 dagen in het ziekenhuis liggen wegcreperen.
31 mrt 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Lonk
Lonk, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende