Ziekte in je kop
Het is niet zo dat als ik bij de blokker loop dat iedereen dan aan me ziet dat ik depressief ben... Dan loopt daar voor de buitenwereld gewoon iemand net als iedereen, ik ben gewoon vriendelijk en leuk tegen mensen..
Het is wel moeilijk om zo te doen maar als je t niet doet dan zet je jezelf gewoon flink voor schut..... Dus janken doen we thuis...
Maar mensen die mij goed kennen die merken het, die zien dat ik weer naar de klote ben, misschien vinden ze wel dat ik t allemaal goed oppik, maar das niks vergeleken met de vrolijke peter die wel lekker in zijn vel zit.
Het is iets dat verkeerd in mn kop zit, ik weet dat ik verkeerd denk, ik weet dat hele schouders eronder verhaal zelf ook wel... Maar er zit ergens kortsluiting of zo die ervoor zorgt dat dat niet lukt.... T lijkt een beetje op er geen zin in hebben, maar dat slaat natuurlijk nergens op want ik wil niets liever....
Het is een ziekte in je kop, eentje die ervoor zorgt dat je je zo klote voelt en je niet weet hoe je t moet veranderen, en alle tips en goede bedoelingen van anderen die snap je en ben je t zelfs wel mee eens maar t gebeurd gewoon niet.... Want je bent depressief...
Vroeger dacht ik gewoon "ik wacht gewoon hier op bed tot ik vanzelf doodga" dat wil ik deze keer voorkomen maar t is al wel heel dichtbij, ik ben niet iemand die snel om hulp vraagt bij dit soort dingen maar ik heb t wel gedaan...
Ik weet zelf ook dat ik verkeerd bezig ben, ik ben niet gek... Maar als je je dus zo verrot voelt kan je niet zomaar de knop omzetten, je hebt n masker voor de buitenwereld maar dat masker ophouden is echt niet makkelijk....
Als je mij niet kent en je komt me tegen in de kroeg of zo dan merk je niks aan me.... Denk je misschien zelfs wel, hey das best n leuke gozer.....
Daarom zit ik ook hier op MD, omdat ik t kwijt wil... Anders loop ik over..... Wordt t me teveel...
Het is wel moeilijk om zo te doen maar als je t niet doet dan zet je jezelf gewoon flink voor schut..... Dus janken doen we thuis...
Maar mensen die mij goed kennen die merken het, die zien dat ik weer naar de klote ben, misschien vinden ze wel dat ik t allemaal goed oppik, maar das niks vergeleken met de vrolijke peter die wel lekker in zijn vel zit.
Het is iets dat verkeerd in mn kop zit, ik weet dat ik verkeerd denk, ik weet dat hele schouders eronder verhaal zelf ook wel... Maar er zit ergens kortsluiting of zo die ervoor zorgt dat dat niet lukt.... T lijkt een beetje op er geen zin in hebben, maar dat slaat natuurlijk nergens op want ik wil niets liever....
Het is een ziekte in je kop, eentje die ervoor zorgt dat je je zo klote voelt en je niet weet hoe je t moet veranderen, en alle tips en goede bedoelingen van anderen die snap je en ben je t zelfs wel mee eens maar t gebeurd gewoon niet.... Want je bent depressief...
Vroeger dacht ik gewoon "ik wacht gewoon hier op bed tot ik vanzelf doodga" dat wil ik deze keer voorkomen maar t is al wel heel dichtbij, ik ben niet iemand die snel om hulp vraagt bij dit soort dingen maar ik heb t wel gedaan...
Ik weet zelf ook dat ik verkeerd bezig ben, ik ben niet gek... Maar als je je dus zo verrot voelt kan je niet zomaar de knop omzetten, je hebt n masker voor de buitenwereld maar dat masker ophouden is echt niet makkelijk....
Als je mij niet kent en je komt me tegen in de kroeg of zo dan merk je niks aan me.... Denk je misschien zelfs wel, hey das best n leuke gozer.....
Daarom zit ik ook hier op MD, omdat ik t kwijt wil... Anders loop ik over..... Wordt t me teveel...
16 dec 2009
- meld ongepast verhaal
-
swellink
woensdag 16 december 2009 12:42
ik kom vanmiddag ff op msn;-) -
Mr Happy
woensdag 16 december 2009 13:19
Oh! hopen dat ik er ook ben dan
-
MissD
donderdag 17 december 2009 07:06
Ik herken er veel van......
Goed bedoelde adviezen kunnen mij soms zelfs een beetje boos maken.......
'Denk je dat ik daar zelf niet aan heb gedacht?!'
Terwijl ze het natuurlijk goed bedoelen......
Ik voel me altijd fijn om gewoon wat steun te krijgen op dat moment,
te horen dat ik me klote MAG voelen,
ipv altijd maar te horen wat ik moet doen om me happy te voelen (wat nooit lukt, het moet 'slijten'
Het frustreert me dan zo erg dat ik me niet happy kan voelen, terwijl dat ook helemaal niet hoeft...
Je mag je klote voelen, je mag best eens een dagje in bed blijven liggen en de dekens over je hoofd trekken,
je mag huilen, en gek worden van je gedachtes en gevoelens...
Je hoeft je er niet voor te schamen, maar je mag het natuurlijk voor jezelf houden... Privé...
Als je maar geen gekke dingen doet, en toch hoop houdt op een lichtpuntje...
Sterkte!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 24 feb 2017 Waar ik het aller-aller- aller- trotst op ben ( 1 )
- O 17 apr 2015 Het is niet eens meer egoistisch te noemen ( 1 )
- O 09 okt 2012 brand ( 2 )
- O 06 sep 2012 welk geld dan godverdomme ( 3 )
- O 06 sep 2012 je kan niet meer betalen dan je verdiend ( 4 )
- O 28 aug 2012 t komt wel uit jezelf maar t niet hoe je je voelt ( 2 )
- O 28 aug 2012 Een "weet je nog" ( 1 )
- O 27 jul 2012 fuck iedereen
- O 03 jun 2012 Raar dat ik single ben? ( 1 )
- O 03 jun 2012 ik doe geen moeite meer
- O 09 mei 2012 i'm sexy and i know it ( 2 )
- O 07 apr 2012 wat eigenlijk goed is ( 1 )
- O 03 apr 2012 ik kan zelfs mezelf geeneens gelijk geven ( 1 )
- O 04 feb 2012 negatief en lastig
- O 15 jan 2012 lusteloos gevoelloos