zo facking fucked up
ik ga voor een keer alles eerlijk vertellen, geen leugens gewoon echt alles eerlijk. ik ken een iemand op deze site iets beter en sven als je dit leest please wees niet boos op me, en wees niet teleurgesteld in me. ik geef echt om je en ik hoop dat je het begrijpt.
ik weet echt niet zo goed hoe ik dit moet vertellen maar het gaat niet goed met me dit gaat echt te ver en ik weet dat er iets moet veranderen maar ik heb geen idee hoe.
een tijdje geleden ben ik heel erg verliefd geworden op een jongen (niet zijn echte naam) jay, niet zoals een normale verliefdheid maar echt heel verliefd, ik hou zo veel van hem en veel mensen denken dat is gewoon een tienerverliefdheid maar geloof me ik heb tienerverliefdheden gehad en dat is dit absoluut niet. sommige mensen vinden dat ik niet meer met hem om moet gaan maar dat is iets wat ik echt niet kan. hij kreeg een vriendin en ik denk dat het daarmee is begonnen.
voor hem wou ik er beter uit zien, ik was niet tevreden met hoe ik eruit zag en dacht als ik nou stop met eten dan vind die me vast leuker. als ik zo'n mooi strak buikje heb heeft die misschien iets om trots op te zijn en wil die wel iets met me. super stom natuurlijk het slaat nergens op maar ik ben toen wel gestopt met eten en ik eet nog steeds veel te weinig. ik ben nu 15, 1.77 en 47 kilo. het erge is dat ik weet dat ik te weinig eet maar als ik eten voor me heb staan wil ik gewoon niet eten ik heb er echt een hekel aan, het liefst zou ik het zo ver mogelijk weggooien of verbranden ofso.
ik wou opvallen bij hem, ik was al een goede vriendin van hem maar ik wou dat die alleen maar aandacht voor mij had en voor niemand anders. het begon dat ik ruzie met mijn ouders had. ik had echt erge ruzies met me ouders en ik merkte dat jay medelijden met me had en me wou helpen. daar begon ik met het vertellen van leugens, ik had echt wel ruzie met me ouders maar ik overdreef het altijd iets en dat is het moment waar ik alles voor mezelf verpest heb. ik ben nu zo fucked up. ik vertel het niet alleen meer aan jay maar ook aan andere. in mijn hoofd blijf ik maar dingen bedenken die ik kan vertellen om medelijden te krijgen en om aandacht te krijgen. soms heb ik momenten van spijt dat ik denk wtf waarom doe ik dit?? maar het gaat gewoon door ik blijf maar lullen en kutverhalen vertellen. op dit moment wil ik het echt niet meer het is niet eerlijk en ik wil gewoon voor een keer eerlijk kunnen zijn.
ik word zo gek van mezelf, dat ik dat soort dingen vertel aan mensen die me vertrouwen, die me in vertrouwen nemen en helpen. hoe kan ik dat doen? dat ik niet eet terwijl ik veel te ligt ben. dat ik mezelf snij omdat ik gewoon echt gek word. ik heb nu 11 littekens op mijn pols staan en 9 op mijn schouder. dat is iets wat ik niet om aandacht doe maar omdat ik me zo slecht voel over mezelf. ik zou soms liever weg zijn dan denk ik iedereen is beter af zonden mij waarom zou ik niet gewoon voor een keer doorsnijden, maar ik doe het niet, zo laf ben ik dan ook wel weer.
ik zit nu op een punt dat ik hulp wil, ik wil dat het beter word, dat ik niet meer kutverhalen vertel, dat mijn vrienden me kunnen vertrouwen, dat ik weer eet, niet meer snijd, dat ik me beter over mezelf voel en dat ik weer graag wil leven. ik denk dat ik een keer met iemand moet gaan praten maarja ik ben 15 hoe de fack moet ik dat doen? ik kan toch niet naar me moeder stappen met "mama ik denk dat ik een keer met iemand moet gaan praten want ik ben gek in me hoofd"?? hoe moet ik dat ooit doen??
ik hoop dat niet iedereen me haat die dit leest, ik wil echt veranderen heel graag maar ik weet niet hoe. ik wou gewoon een keer eerlijk zijn hoe het gaat wat ik voel en wat ik doe.
ItsJustMe1, vrouw, 27 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende