Jouw hele liefdevolle woorden hoor ik nooit meer.
Ik blijf achter met het lege gevoel van alleen zijn.
Ik verlang naar het dodelijke geluid van een geweer
om een einde te maken aan deze ondraaglijke pijn.
Een gesprek tegen een kille muur die niet antwoordt.
Een foto op het dressoir als een stille getuige van jou.
Ik mis je lieve stem die nooit meer wordt gehoord,
en je zoete, warme lichaams geur waar ik van hou.
Mijn ogen kleuren rood van droefenis en verdriet.
Vragen naar het waarom heeft geen enkele zin.
Ik sluit mijn ogen, want een antwoord erop krijg ik niet.
Ik wil niet wakker worden en houd mijn adem in