Aan alles komt een einde...
Einde van m'n schooltijd vind ik niet zo heel dramatisch, daar was ik in mijn hoofd al een tijdje mee bezig, al een beetje afscheid nemen..
Afscheid van de MR heel anders. Daar had ik mezelf niet op voorbereid, dacht dat ik emotioneel gezien daar niet zo bij betrokken was. Mispoes. Heb zo veel met dat clubje beleefd, gezien, geleerd, gedaan. Zoveel leuke dingne, ook minder leuke dingen, gedeeld, voor elkaar opgekomen, ervaring en wijsheid erbij gekregen, leuke contacten, het gevoel dat je wat kan betekenen.
En dan dat je het aan niemand kan overdragen, dat niemand het kennelijk belangrijk genoeg vindt om zich ermee te bemoeien.
De speech van arjen, die erop neer kwam dat hij hoorde dat "De jeugd van tegenwoordig zo slecht en ongeïnteresseerd" was en dat ik toen de MR kwam versterken... lofzang... echt super
...
En toch, moet je nu afscheid nemen, dagdag, zwaaizwaai, ruim vier jaren die in het begin wat saai waren, maar naarmate de tijd vorderde snapte ik er meer van, begon ik mijn mond meer open te doen en begon ik écht inzicht te krijgen. Hoop geleerd, hoop gedaan, een hoop ervaring waar ik weer mee verder kan. Ben nog benieuwd iedereen een kaartje te sturen van de vakantie, moet de adressenlijst nog ergens hebben, en anders vraag ik hem nog wel aan Van der Aar...
Toch moeilijk.
Niet leuk.
Afscheid.
Woord staat me ook helemaal niet aan.
Ik wil daar blijven! Zegt mijn hart, mijn gevoel me.
Het kan niet! Krijg ik van mijn verstand t ehoren.
Natuurlijk zijn ze nog niet van m eaf, ik wil blijven weten hoe het in de MR gaat natuurlijk en ik krijg de notulen, puur omdat ik een eventuele opvolger toch wil kunnen influisteren...
*zucht*
Even een moment van reflectie
Heb je ook wel eens nodig