Zuigzoen

Toen ik thuis kwam vrijdagavond en tijdens het tandenpoetsen een blik in de spiegel wierp zag ik hoe erg het was. Hoog in mijn nek, aan de linkerkant zat een enorme zuigzoen. Zo een waarvan je als je ze bij anderen ziet denkt: Hoe hebben ze het voor elkaar gekregen?! Really, zo een waarvan je als je hem bij jezelf ziet ineens in de stress schiet omdat je denkt dat je een of andere vreemde ziekte hebt opgelopen.

En ik moest zaterdag werken. ’s Ochtends rende ik met mijn slaapdronken kop naar de kast van mijn moeder om een sjaaltje te zoeken die ik erover heen kon knopen. Helaas voor mij had mijn moeder haar nette sjaaltjes meegenomen naar Frankrijk. Geen sjaaltje om over dat ding heen te knopen. Shit! Nou ja, dan maar mijn vlecht eroverheen hangen.

Ik racete naar mijn werk. Daar aangekomen viel het een van mijn collega’s gelijk op dat ik een walgelijk wanding in mijn nek had zitten. Ze nam me boven even apart en heel discreet vroeg ze: ‘Zo… leuke avond gehad gister?’ Ik knikte, en hing snel mijn haar er weer overheen. Even later zat ik met mijn collega’s, een van de jongens en mijn baas aan tafel. Mijn vlecht gleed van mijn schouder naar mijn rug, en ik dacht er verder niet over na. Tot een van mijn collega’s ineens keihard riep: ‘Jeeeeeeeezus! Wat heb jij nou in je nek zitten?’ Juist ja, dat heet dus een zuigzoen. De vulgaire grapjes over wat ik gedaan had waren daarna niet meer van de lucht.

Die avond kwam Doll bij mij. Ik had haar al een poos niet gezien en we moesten even bijkleppen. Zeker nu 7 de deur uit is en Jort in beeld. Ze keek met een lichtelijk afkeurende blik naar mijn nek. Ik geloof dat ik blij mocht zijn dat ze nogal pro-Jort is, anders had ik er zeker commentaar over gehad. Doll en ik gingen even boodschappen doen om de avond door te komen, en toen we terugkwamen waren Mich en Fem er. Mich had de plek al gezien, en wijselijk zijn mond erover gehouden. Fem niet. Ze gilde het bijna uit: ‘Gadver! Wat is dat in je nek?’ Zuigzoen Fem, zuigzoen. Mich grinnikte er maar om. Die blik van mij had hij maar mooi ontlopen.

Zondag had ik voor het eerst in maanden weer afgesproken met Kirs. Kirs is een schat, en ik was zo blij weer eens lekker een middagje met haar te kunnen kleppen! Echt van die wijvenpraat: alles komt aan de orde. School, liefdesleven, anderen en eten. Wat wil je nog meer? Nou, van iemand die maar voor 20% ziet wil je niet graag de opmerking: ‘Hey meis, wat is dat daar in je nek?’ horen.

Di avond kwam mijn vader thuis en ik dacht dat hij gewoon zo discreet was zijn kop erover te houden. Maar NEE hoor! Het was hem gewoon nog niet opgevallen. Dat deed het de volgende ochtend tijdens het ontbijt wel. ‘Je hebt iets in je nek zitten. Is dat een beest ofzo?’ Ok, dat was een verschrikkelijke opmerking. Nee pap, dat is nou een zuigzoen.

Ik ging naar de universiteit wat ik had met Mot en Spuug afgesproken aan een privaatrechtopdracht te werken. Ik was voor de verandering te vroeg, terwijl zij allebei te laat waren. Dat was best… leuk voor de verandering. Nou, niet eigenlijk, ik heb besloten dat te laat komen meer mijn stijl is. Spuug kwam als eerste een kwartier te laat aan en ja hoor. Hij zag het meteen, en hij zag ook meteen wat het was. Spuug is verschrikkelijk wat dat betreft, die heeft echt een perverse geest. Dus de speculaties over wat ik nog meer had gedaan waren niet van de lucht. Op de een of andere manier heb ik de naam nogal… wulps te zijn. Laten we het daarop houden. En dat terwijl ik nog NOOIT iets gedaan hebt met iemand van de uni. Zelfs niet gezoend.

Mot hield braaf zijn mond, tot Spuug er weer opmerkingen over begon te maken. Toen moest hij even heel duidelijk melden dat het toch wel een behoorlijk grote zuigzoen was. En dat hij nogal hoog zat. Nee joh? En jij denkt dat ik dat zelf nog niet doorhad? Hahah, toch nam hij het het best op, want daarna gingen we zuigzoen verhalen uitwisselen.

Als laatste zag ik dan gister 7 nog. We gingen naar de bios. Ik keek hem aan, en hij keek mij aan. Zijn blik gleed naar mijn nek. ‘So you officially have a boyfriend eh?’ ‘Yup.’ Hij keek me nog eens goed aan, en in zijn ogen zag ik alles wat hij me niet wilde vertellen. Ik glimlachte, en hij ook. ‘So, how are your girls doing?’ ‘Bitchy Rosanne has been so annoying lately, you have no idea…’

History always wins.