zullen en kunnen
Zal jouw geest ooit de mijne terugzien?
Misschien voelen we elkaar?
Zal jij hierna spijt hebben van de dagen dat we elkaar gemist hebben?
Hoor jij mijn kracht niet stromen hunkerend naar die herkenning in jouw ogen?
Ik riep je naam maar er kwam geen antwoord...
Er loopt iemand rond je.
Maar waarom zie je me niet meer.
Iets dat van mij had kunnen zijn is van een ander en zal ook zo blijven.
Mijn tijding was te laat!
Deze zijn kunnen hing meer nauw aan de onkunde.
Het verleden maakte foute keuzes.
Ook ik heb mij daaraan gezondigd met de gedachte dat liefde juist handelde.
Nu!
Ooit zal het anders zijn!
Hierna herken je me misschien weer...
of komen we elkaar nimmer tegen?
Die gedachte alleen al geeft me een traan op mijn gelaat.
Terwijl ik juist de sterke moet zijn.
Eveneens ik verwacht datgene dat mij zal helpen doorheen dit leven.
Wat deze gekozen heeft en mij volgt in dit leven.
Waar dit zal sterken in deze onnoemelijke verwarring.
Ergens geeft het mij een troost en later zal er een weerzien zijn.
Door hetgeen neer te pennen wat er dwars zit valt hier een zwaar gemoed van me af en voel ik weder de zachte omhelzing van de rust.
alphamale, man, 45 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende