zwak zijn
ja ik ben zwak geweest. Ik die dacht dat ik van die gevoelens af was. Mezelf pijn doen.
Een paar mindere dagen, wat zeg ik, weken, die kunnen alles weer doen omslaan. Fuck ik haat het. En ik haat mezelf dat ik niet sterk ben geweest en daarom doe ik het nog maar wat. Wat zal mijn vriend zeggen als hij het zou zien?
In een kwade bui zei ik dat ik beter met de auto ergens zou tegenrijden en dat alles dan wel beter zou zijn. Hij lachte me uit en werd kwaad dat ik met zo een dingen lachte. Maar ik lachte niet. Diep vanbinnen heb ik echt dat gevoel. Het gevoel dat ik moe ben om ruzie te maken, moe ben om te presteren. Ik ben alles moe.
Hij weet soms niet dat hij te ver kan gaan met zijn woorden en me echt kan kwetsen en zo ver kan drijven. Hetzelfde geldt voor mijn ouders. Hoe moet ik hem dat duidelijk maken? Zal hij nog van me houden als hij ziet hoe diep het zit bij mij? Hoe ik me mentaal zo ongeloofelijk slecht kan voelen, dat is me onduidelijk. Misschien heb ik een zwakke geest. Misschien ligt het aan mijn leeftijd maar dat betwijfel ik aangezien dat het al zo lang aan de gang is. Ik heb het hem al duidelijk proberen te maken dat ik me af en toe heel erg slecht kan voelen en dat zijn harde woorden me daarbij niet helpen. In ruzies kan hij soms zo ver blijven doorgaan dat ik het gewoon niet meer aankan. Zoals daarnet. Ik kon het niet meer aan van zijn kwade berichtjes te lezen met daarin bv 'als ik toch zo een waardeloos lief ben waarom ben je dan nog samen met mij? Ik ben een slecht stom lief volgens jou. Ik zal morgen ook eens ergens express met mijn auto tegenrijden. etc...'
En nu voel ik me zwak. De eerste snee is gezet. Toen besliste ik even alles neer te schrijven in de hoop dat er geen meerdere volgen. Het enige dat me tegenhoudt is de reactie van mijn vriend. Ik wil niet dat hij het weet. Hij zou het niet begrijpen denk ik. Maar het is nog maar de vraag of dat me tegenhoudt.
lostinside, vrouw, 28 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende