Zware maaltijd
Met iedere hap gaf ik het opgeven op. Na vijftien dagen van leegte (in zowel mijn hart als maag) was mijn lichaam voor het eerst sterker dan ieder argument waarachter ik me verscholen had. En ik wist wel dat er nooit sprake was geweest van een eerlijke strijd, mijn gekunstelde logica was geen partij voor de overlevingsdrang van mijn lichaam. Ondanks dat ik maar weinig kauwde en vaak slikte, kwamen de wijzers van mijn horloge langzaam in beweging. Ik had minstens negen afspraken gemist.
Het zal niet lang meer duren voordat de vragende blikken en veroordelende woorden me weer zullen raken. De kale muren en deuren die niet op slot kunnen zullen net zo onveilig blijken als altijd en na een tijdje zal zelfs het vocht achter mijn ogen een weg naar buiten vinden. En niet alleen voor die dingen ben ik bang, ik ben ook bang om beter te worden. Want met iedere hap geef ik het leven een kans en mijn lichaam de energie om op te staan en naar buiten te lopen zodra mijn bord leeg is.
Had ik maar evenveel moed als eetlust.
Librana, vrouw, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende