zwemles

allerliefste mensen,

gisteren (maandag 26 maart als ik het goed heb) fietste ik de gebruikelijke 7 kilometer naar school.
ik moet 3 kwart van de weg afleggen door de polder.
dat betekend: een dijk, en voor de rest, plat, gras, koeien, boerderijen, en 1 enorm lange, rechte weg.
echt..die weg heet de burghornerweg.
het lijkt wel of je die altijd tegenwind heb..
maar goed, ik moest alleen fietsen, aangezien L. weer eens te laat was.
aan weerzijde van de burghorner bevinden zich 2 baggersloten, heel ondiep, heel erg fies, en nutteloos.
maar ik fietste keurig netjes aan de rechterkant van de weg..
ik zou M. ophalen, die bij zn vader verbleef, en ik betrijfelde of ik op tijd zo zijn.
dus ik betastte mijn broekzak op zoek naar mijn mobiel.
aha, gevonden.
na halsbrekende toeren wist ik het prachtige (kom ik later op terug) mobieltje uit mijn broekzak te vissen.
ik keek hoelaat het was, en wilde het terug in mijn rechter broekzak stoppen met 1 vloeiende beweging.
helaas, ik stak mis, wat betekende dat mijn mobiel over de straat stuiterde, 3 keer, en daarna -plons- in de sloot belande..
nou, ik met een depressiefe blik 10 minuten naar het water zitten staren, ik kon het niet meer zien, ondanks dat het water niet hoger dan 20 centimeter stond.
kut
KUT!
nou, ik naar M. en naar school.
terugweg, nog even mn mobiel herdacht, en bloemen bij de plek des onheils gelegd.
KUT!
kwam ik, thuis..ik doodsbang voor mijn vaders reactie.
wat gebeurt er: hij begint te lachten!
echt ik zweer het je.
hij vond het grappig!
ik natuurlijk diep gekwetst, dus wij met de auto terug.
(het schijnt dat misdadigers altijd terug keren naar d eplak des onheils...duss..)
mn vader vist hem na 5 minuetn zoekn uit de sloot, en houd het druipende gevaarte omhoog.
*is dit um?*
*ja pap, dat is m*
thuis, haald mn vader het uit elkkaar liet het drogen, en toen ik thuis kwam van mn volleybaltraining, deed hij het weer!!!!!!
supermobiel..
ik ben weer verliefd geworden op dat ding..


naja, alles goed afgelopen..