Zwemmen met klas. Of met oude bekenden?
Want het voelt niet meer als klas. Niet meer het vertrouwde gevoel. Het is anders nu. De één windt zich op omdat hij voor de klas moet zingen, de ander windt zich op omdat ik nog geen make-up draag. Het niveau verschilt nu. De band is weg. Het voelt ook niet meer als vrienden. Integendeel. Het voelt een beetje alsof ik ze niet meer mag. Geen knuffel meer als je elkaar lang niet gezien hebt. Geen groet meer als je weggaat voor de rest weggaat. Het is vreemd geworden tussen ons. Heel vreemd.
Ik ging mee zwemmen, omdat ik de rest graag wilde zien. Ik had er zin in, was er klaar voor. Maar het viel tegen. De andere meiden zijn bitches geworden. Ze vinden elkaar super belangrijk. Ze knuffelen, vertellen elkaar dingen van school.. Maar mij? Ze vragen niet eens hoe het gaat. Ik ben als enige naar een school gegaan waar niemand anders heen ging. Ik koos voor Amsterdam. De grote stad. Daar waar alles gebeurt. Ik bleef niet hier. Ik vertrok. Ik liet mijn herinneringen aan de goede ouwe tijd achter en begon opnieuw. Een goede keuze. Maar daardoor ben ik vervreemd van mijn vrienden hier. Ik ben nu een gymnasiast. Ik verkeer in andere kringen. Niet hoger of lager, maar gewoon anders. Ander type mensen. Andere humor. Andere ideeën.
Het is gewoon anders dan vroeger. Ik ben niet meer wie ik was. Niemand blijft hetzelfde.
Ezwex, vrouw, 27 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende