Ik ben niet zo star dat ik nergens in geloof. Ik ben gewoon iemand die nooit
zal zeggen iets zeker te weten wat niet bewezen is. Is er leven na de dood?
Misschien. Maar het is logischer om te denken dat het niet zo is, want er zijn
geen aanwijzingen voor. Ik hoop het wel.. dat wel. Lijkt me eng om 'weg' te
zijn.
En ik vind het ook leuk om te fantaseren.. te filosoferen over het leven, het
heelal, de dood, etc. Dus ik heb er werkelijk niets op tegen als anderen dat
ook doen. Maar er zijn ook dingen die gewoon te verklaren zijn. En als er iets
niet te verklaren is, kan het misschien over tien jaar wel verklaard worden.
Vroeger dacht men ook dat God boos was als het onweerde. En moet je ons
nu zien.. wat zijn we slim geworden.
Een therapeut van mij had er niet over moeten beginnen. Hij hapte gister
enthousiast toe op het onderwerp 'spiritualiteit', en ik ben enorm op hem
afgeknapt. De tunnel van licht bij een bijna-dood-ervaring was volgens hem
het geboortekanaal, en hij geloofde dat we in totaal 7 levens hebben.
En iedereen mag natuurlijk geloven wat hij wil, maar hij is wél mijn therapeut, ik
moet van hem dingen leren, aannemen, en dit..... kan ik gewoon niet serieus
nemen. Voor mij is hij nu iemand die alle wetenschap opzij schuift, en toch lekker
gelooft in random shit die hij niet eens zelf bedacht heeft. En daar kan ik gewoon
niet tegen.
Misschien ben ik nu wat hard.. maar kom op.. geloven in reïncarnatie is één ding,
precies weten dat we 7 levens hebben, is voor mij een stapje te ver..
Dus ja. Hij had er niet over moeten beginnen. Want ondanks dat hij vast goed
zal zijn in zijn vak, bekijk ik hem nu toch met andere ogen. Is dat heel raar?