Zwijgen..

Ik zat daar
En ik zweeg
Ik was boos
Zo ongelofelijk boos
En tegelijkertijd zo
Zo ontzettend verdrietig
Ik wist niet
Wat ik moest doen
Ik bleef zwijgen
Je noemde vanalles op
Je vroeg me vanalles
Ik bleef zwijgen
Diep verborgen
Bleef ik
In het stille zwijgen
Je noemde het
'Karakter'
Ik noem het
'Zwak'
Je zei dat je houd
Van koppigheid
Je noemde dat
'Karakter'
Ik noem het
'Dom'
Ik zat daar
En ik zweeg
Je vroeg mij
Of ik klaar was
Of ik het goed vond zo
Ik zei ja
Ik wilde daar weg
Dat wist je
Maar je wist ook
Dat ik dat eigenlijk
Helemaal niet wilde
Je voelde mijn spijt
Je voelde mijn angst
Je voelde mijn tweestrijd
Je voelde mijn woede
Ik wist dat je dat voelde
Je keek me aan
Ik keek terug
Stilzwijgend
Stond ik op
En zei dat ik klaar was
Dat ik weg wilde
Je vond het niet erg
Maar ik wel
Ik wilde m'n hart uitstorten
Wat daarvoor al
Was mislukt
Je liet me gaan
En belde hem op
Ik was weg
Diep in het zwijgen
Diep verzonken
Diep verdronken
Struikelend over
Mijn onbeschrijfbare pijn
28 dec 2006 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Punkie
Punkie, vrouw, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende