...

Geen idee waar ik moet beginnen.

Update: De oude gewoontes zijn weg (snijden en niet eten), heb een vriendin waarmee ik al anderhalf jaar samen ben nu en ook mee samen woon. Laatste jaar van de universiteit wat ik met wat geluk ook zal halen.

Nou zal ik dit niet typen als alles helemaal perfect gaat, in tegendeel zelfs.

In tegenstelling tot de oude gewoontes die ik achter mij heb gelaten blijkt dat er nog steeds een is die ik niet kan (wil?) overkomen: praten. Naast dat het voor mijzelf een gewicht op mijn schouders zet is het ook een struikelblok in mijn relatie.

De relatie die ik nu heb is ontstaan in het studentenhuis waar ik woonde. We zochten nieuwe huisgenoten en zij was daar een van. Zij was lesbisch, ik niet. Ze wilde per se bewijzen dat ik lesbisch was (omdat ik mij blijkbaar kleedde als een typische lesbienne). Ondertussen is ze verliefd op mij geworden. Ik vond het oprecht heel gezellig met haar maar ik had verder nooit gedacht dat ik misschien lesbisch was.
Op een gegeven moment heeft ze ook een move gemaakt waar ik ook op in ben gegaan. Geen idee waarom, het was niet alsof ik vlinders in mijn buik kreeg of echt opgewonden werd. Dit maakt me erg in de war en wilde er ook verder niet over na denken. Dit leidde tot ruzie omdat zij er juist wel over wilde praten. Dit proces is zo een tijdje door gegaan. Uiteindelijk ben ik er wel achter gekomen dat ik haar niet wilde verliezen en toen zijn we een relatie aangegaan.

Op het moment is de relatie niet zo sterk. We hebben geen seks en hebben vaak ruzie. Sommige momenten irriteer ik mij zo erg aan haar en wil ik ook echt heel boos worden. Andere momenten voel ik mij weer een beetje verliefd.
Voor diegene die ook in een relatie zitten: Vragen jullie je wel is af of dit het is?
Zo voel ik mijn op het moment. Want als dit het is kan ik mij er niet bij neer leggen. Ik vind wat wij hebben niet genoeg om verder mee te gaan. Ondanks de leuke kanten zijn er ook slechte kanten. Ik word telkens beoordeeld op hoe ik eruit zie (wat is er mis met nette all stars?). Ik word telkens beoordeeld op hoe ik mij gedraag in sociale situaties. Ze denkt dat ze een groot deel van hoe ik nu ben heb veroorzaakt (niet echt). Ze zorgt ervoor dat ik mij dom voel. (Meer weet ik even niet, (als er meer is)).

Ik heb de laatste tijd steeds vaker het gevoel dat ik het los moet laten. Ook heb ik het gevoel dat ik meer wil leven, vaker uitgaan, gekke dingen doen. En niet al denken over kinderen, trouwen en een huis kopen. Ik ben pas 20 ik ben nog student, ik zou ook zo moeten leven.

Aan de andere kant weet ik niet wat er met mij zou gebeuren als ik alleen ben. Ik zou een groot deel van mijn sociaal netwerk verliezen omdat die bij haar horen. Ik zou een hele lieve schoonfamilie verliezen. En ik wil haar oprecht geen pijn doen. Ik zou ook niet weten hoe ik het zou moeten uitmaken.


Ik heb laatst gebeld naar de faciliteit waar ik behandelt ben om mijn dossier op te vragen. Ik ben heel benieuwd of dit wat vragen over mezelf opheldert. De afgelopen tijd voel ik mij anders dan normale mensen. Ik ben sociaal niet zo heel sterk en heb ook weinig vrienden. En ik ben gewoon heel gesloten en wil graag weten of dit een oorzaak heeft.
Ik heb dit verder ook niet verteld aan mijn vriendin. (Dit zegt ook wel wat).

That's it for now.

Het voelt goed om alles eruit te typen en niet alles in mijn hoofd te hebben

X