-
16w. Inmiddels heb ik een klein buikje en is het ineens oké voor iedereen op de planeet om op- en aanmerkingen te maken over mijn lichaam. Ik heb nog nooit zo heftig de drang gehad om me te verstoppen. Ik ben altijd al iemand geweest die het helemaal oké vond om niet op te vallen. Ik ben er, ik zit ergens in de kamer en het is goed zo. En nu ben ik ineens een boerderijdier, ik probeer rustig mijn bestaan voor te zetten, iemand anders voelt de drang om heel luid "omg je hebt een buikje!" te roepen en ineens staan er vier mensen om je heen te jubelen. Bij het uit eten gaan voor de verjaardag van mijn vriend zijn tante trok ik mijn shirt omlaag nadat hij een beetje omhoog kroop. Mijn schoonvader zat tegenover mij, keek met de meest uncomfortable giga grijns naar mijn buik en maakte er een opmerking over.
Ik voel me naakt en bekeken en ik kan er totaal niet mee omgaan. Ik krijg echt paniek van het idee dat mensen waarschijnlijk binnenkort gaan proberen mijn buik te aaien ofzo. En ik weet dat het gedeeltelijk overdramatisch is (het aaien niet, ik wil NIET aangeraakt worden en dat mag), en dat iedereen gewoon blij is dat ze opa/oma/groottante/etc worden, en dat het eigenlijk geen negatief bedoelde opmerkingen zijn, maar opmerkingen die ik een negatieve lading toewijs vanwege mijn eigen body image issues. Maar hoe in godsnaam moet ik hiermee omgaan? Hoe gaan anderen hiermee om? Zijn ze gewoon minder preuts? Heb ik hersenschade? Ik ben echt ten einde raad. Ik voel me schuldig over wat ik voel. Ik voel me zenuwachtig over hoe het verder gaat.
Het leven is 1 groot conflict met mijn mindsets. Heel nice.
Azura, vrouw, 7 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende