.

vandaag ben ik wezen kijken naar het nieuwe huisje van mijn beste vriendin.
ik heb op de juiste momente gezegt hoe mooi schitterernd en ruim het was. ik heb met en glimlach geluisterd naar de verhalen waar welke meubels kwamen te staan en welk van de drie kamer er en logeer kamer werd. en welke de inloop kast.
ik heb me precies volgens het boekje gedragen. ik was en goede vriendin.

mijn vriendin daar in tegen vergat dat haar verhalen van het huis mijn nog meer deed realiseren dat ik dakloos ben. dat haar inloop kast belagelijk klinkt naar mijn verhuisdoos net shirts en wasmand met ondergoed. verstopt ondermijn ben ik en kamer van 2 bij 2.

ze vergat even dat de droger die zij in dat ene hoekje wou zetten ooit mijn droger was. Die ooit de kleren van mij en mijn liefde waste.
ze vergat ook heel even om te vragen hoe het bij de dokter was. Ze vergat en hoop ellende in haar blijschap.

ik ben blij voor haar. echt waar ik gun haar de wereld en nog en meetje meer. zij heefd net als ik en rugzak die niet door 1 persoon te tillen is. alleen zij hoeft het ook niet alleen te doen.
ze heeft en schat van en vriend die der noiot opzettelijk pijn zou doen.
en dus al helemaal niet ruzies met ze vuiste probeert te winnne.

en ik beweer niet dat haar leed minder is dat dat van mijn. Dat zij het beter heeft. of dat ik het heel slecht heb. Maar ik zou wel willen dat ik mijn leed kon delen met haar. Net als dat zij haar gelukt deeld met mij