~
Ik wil weg, verdwalen in de vrijheid terwijl ik me licht en opgewekt voel.
Ik wil weer in me vel zitten, kunnen rondspringen zonder me te schamen, denken zonder aan de consequenties te denken en te zeggen wat ik voel.
Ik wil mezelf weer vinden, want al jaren weet ik niet meer wie ik ben. Ik weet niet wie ik ben, ik weet niet wie is word, maar ik weet wel wie ik wil zijn.
Maar langzamerhand kwijn ik weg, ik kan het pad niet meer vinden, en door het duffe zicht ga ik naar de verkeerde weg.
De pijn is het enige wat ik nog voel, en met de dag wordt het erger.
Ik ben bang om gelijk te hebben als ik zeg hoe ik denk dat ik aan het worden ben, want ik heb me er altijd tegen kunnen verzetten.
Ik merk dat ik de persoon word die niet meer wilt leven en van mijn lijden in een klap af wil zijn.
En dit gevoel wint het toch na me er 6 jaar tegen te verzetten.
Ik ben 15 en hoor dit gevoel nu niet te hebben, hoor dit alles niet meegemaakt moeten hebben, en hoef niet zo hard voor mijn leven te vechten; elk jaar, elke maand, elke week, elke dag, elk uur, elke minuut en elke seconde.
Ik ben simpelweg kapot, en reparatie lijkt nutteloos.
xLost, vrouw, 28 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende