01.04.2008 Simple Plan & Elliot Minor!

Woah.
Dichter bij een artiest dan dit kom je nooit. Mijnhemel.
Gister was het concert van Simple Plan!
Het begon al goed, met Elliot Minor in het voorprogramma. Ze waren echt goed, en ook erg leuk om te zien.
Denk vooral aan de (constant-onze-kant-op-glimlachende, of was dat verbeelding?) bassist Ed Minton en Ali Paul, de geweldige Kurt Cobain look-a-like die het keyboard bespeelde.
Veel te snel was dit al afgelopen, maar toen kwam Simple Plan! yeah.
Ondanks dat ik met die arm de pit niet in kon, was het geweldig.
Ze waren live beter dan op cd, en vooral dat je er nu –gelukkigvooraltijd.zucht- gezichten bij mag zien maakt het een stuk leuker dan het blikkerige geluid van mijn cdspeler.
Rond een uur of 11 was het afgelopen en aangezien we een half uurtje moesten wachten, besloten Elise en ik de kleedkamer maar eens te gaan zoeken. Na een kwartier voor de verkeerde deur te hebben zitten wachten werden we –stiekem- door een medewerker van de Melkweg gewezen op een deur aan de andere kant van de zaal.
Toen we langs het al afgebroken podium liepen, zagen we, jawel, de mooie bassist van Simple Plan. Nadat we een paar keer gezwaaid hadden, hartjes van onze handen hadden gemaakt en gegild, wenkte hij ons!
(Dit kan ook heel goed verbeelding zijn geweest, maar we hadden allebei het gevoel dat het toch echt zo was.) We keken een beetje teleurgesteld naar de deur, waar bewaking voor stond, maar op dat moment viel er een meisje flauw. En de bewaking liep met haar mee!Ö We renden keihard die zaal door naar de deur, verzamelden even moed en gingen naar binnen.
We liepen RECHT IN ZIJN ARMEN. Awwh. Wat was hij leuk! En ontzettend klein =
Na iets te hebben gemompeld dat hij hier problemen mee zou krijgen sleurde hij ons mee naar binnen en deed de deur dicht.
Allebei mochten we hem knuffelen.. lang knuffelen.. en nog langer knuffelen en met hem op de foto.
Maar toen, na 10 minuten, nadat we allebei een echte Simple Plan plectrum gekregen hadden deden we een laatste ‘group hug’, en werden we er met het zinnetje ‘I don’t want you to go, but I think we’ll get into trouble if I wouldn’t say that you really have to go now..’ uit gezet.

Omg. Het was echt geweldig. Het leukste van alles is bijna nog dat die meisjes daar al die tijd al voor de deur zaten en niet wisten wie erachter stond. Toen wij er hysterisch uit kwamen wilden ze ook naar binnen, maar helaas. De deur ging dicht!


Mijngod, echt te vet. David Desrosiers. Ö