#1 In mijn dromen denk ik aan Lorraine...

Een jonge boer, een gewilde dame en een knappe zakenman. Ze strijden alle drie om een goed leven met de persoon die hen het liefst is. Voor Alexander is dat zijn jeugdvriendinnetje oftewel, de gewilde dame. Michaels keuze ligt vast, hij wil Lorraine met zijn hele hart. En die gewilde dame? Die moet kiezen. Ze kiest. Ze komt alleen te staan door haar keuze. Durft ze weer te vertrouwen?

Part 1:

Alexander Carter kneep de brief in zijn hand samen, omdat hij de woorden die op het papier stonden gewoonweg niet langer aan kon zien. Waarom moest het zo formeel? Hij had allang geweten dat zijn grote liefde ooit haar eigen weg zou gaan, maar dat ze zo uit zijn leven verdween kon hij moeilijk hebben. Michael had Lorraine voor zijn neus weggekaapt voordat hij een kans had gehad om haar te houden. Maar diep in zijn hart wist hij ook dat hij kansloos was. Hoe kon hij, simpele boer de knappe zakenman Michael Darren verslaan in het romantische opzicht? De welgestelde heer uit Engeland had zijn zaakje goed voor elkaar. Hij had een landgoed geërfd van zijn grootvader en verhuurde het tijdelijk totdat hij er met Lorraine zou wonen. Dan zouden ze er hun leven lang doorbrengen en hun kinderen er grootbrengen. Helaas zag Alex het haarscherp voor zich. Lorraine als huismoeder met een stelletje kinderen. Dezelfde grijze ogen en blonde haren. En niet te vergeten dat ene kuiltje net naast hun mondhoek die verscheen als ze lachten. Woedend smeet hij de prop op de grond. Een klodder spuug belandde er een paar centimeter naast. Mensen zouden om hem lachen als ze hem zo zouden zien, maar het kon hem niet schelen. Hij vond het gewoon onterecht, maar hij kon niets doen. Lorraine was gevallen voor de knappe zakenman met zijn verleidelijke praatjes en zijn dure villa.

De koele oostenwind waaide door Alex’ zandbruine haar en hij had de neiging om het aan de kant te strijken, maar bedacht zich, omdat hem dat aan Lorraine deed denken. Tegenwoordig kon hij niets meer denken of doen wat hem niet aan Lorraine deed denken. Hoe graag hij ook naar haar toe wilde gaan, hij wist dat dat niet eerlijk zou zijn. Zij had gekozen. Niet voor hem, maar voor zijn tegenstander. Alex bukte om de prop op te pakken. Hij stopte het gekreukte, koffiebruine papier in de zak van zijn jack en probeerde aan iets anders te denken. Zijn koeien bijvoorbeeld, daar kon hij zich beter zorgen over maken. Het ging slecht met de beesten. De laatste drie bevallingen waren niet soepel gegaan en twee van de drie kalfjes hadden het niet overleefd. Zijn trouwste koe Maisy, liet hem nooit meer weten wanneer haar uier vol zat. Ze werd ouder en dat kon hij echt aan alles merken. Hij leunde tegen de berkenboom en staarde naar een hoekige rots in het water aan de overkant van het meer. Hij moest een nieuwe koe hebben en gauw ook. Hij zou er geen vinden die aan Maisy kon tippen, maar als zijn trouwste beest hem verliet, had hij geen goede melkkalveren meer. Ze waren allemaal nog niet drachtig geweest, dus konden hem ook geen melk geven. En laat hij nou net niet zonder melk kunnen. De opbrengst was hij hard nodig om zichzelf en zijn boerderij te onderhouden.

WORDT VERVOLGD