1. Nieuw Begin?

Ik moet je nu echt laten gaan. Als jij in mijn gezicht kan zeggen dat het misschien wel wat kan worden met een ander, is het voor mij klaar. We zijn nog maar net uit elkaar, en nu heb je al zulke gedachtes, ondanks dat je zegt dat je gevoel voor mij ook niet over is. Het is geen manier om iemand te kunnen vergeten. Ik zou 't ook nogal oneerlijk vinden tegenover de andere persoon. Ik hoopte het gevoel nog even vast te kunnen houden, het gevoel dat ik er geweest ben. Dat ik iets bereikt heb in jouw leven en iets heb achter gelaten. Door uitspraken van dergelijke strekking twijfel ik aan mezelf. M'n ego is gekrenkt en m'n hart gebroken. Dat doet zeer. Net als alle letters hierboven, die zinnen maken die mijzelf pijn doen, ondanks dat ik ze zelf geschreven heb.

Ik wilde vrienden blijven, want ook vrienden met een verleden samen kunnen vrienden zijn. Ik wilde wat drinken, uitgaan, sporten. De dingen die normale vrienden ook doen. Ik wilde gewoon de bevestiging dat ik niet zomaar een ex-vriendinnetje ben. Dat ik er was en je veranderde, iemand waar je herinneringen mee hebt, leuke dingen hebt gedaan.

Je hebt dingen tegen me gezegd, dingen belooft. Ik zal ze niet herhalen, maar je weet precies wat ik bedoel. Dat je een 'date' hebt gehad, moet je zelf weten. Het doet pijn, maar c'est la vie. Alleen dat ene zinnetje, van die paar woordjes, maakte mij kapot. 'Misschien wordt het wel meer.'

Ik wil niet dat je boos wordt of wat dan ook. Dit is wat ik voel en ik ben beledigd, boos, verdrietig en vooral teleurgesteld. Teleurgesteld in mezelf. Dat ik niet genoeg van mezelf heb achtergelaten bij jou. Dat ik niet genoeg indruk heb gemaakt om nog even in je hoofd rond te zwerven. Ik wilde dat ik beter was geweest, voor jou, voor ons en misschien ook wel voor mezelf.

Misschien hebben ze allemaal gelijk en moet ik je laten gaan. Ik heb mezelf honderden keren verteld dat ik er ook klaar mee ben, net als jij. Ik doe zo m'n best, maar steeds eindig ik in dagdromen waarin jij me blij maakt met woorden die ik je nooit meer zal horen zeggen.

Zie dit niet als een aanval, want ik ben nog steeds gek op je. Je blijft me nog steeds verrassen, aangezien je me net compleet uit jezelf een berichtje stuurt. Dat zijn van die kleine dingen waardoor ik hoop dat dat ene zinnetje wat je deze avond tegen me zei gelogen was. Dat je geen potentiele kandidaat ziet in haar, maar gewoon wilde kijken hoe ik reageerde.

Ik wil zo graag een nieuw begin. Het verleden achter ons laten en zijn wie we waren. Ik wil gewoon een drankje met je kunnen doen, zonder ruzies en discussies. Zonder dat ik je uithoor. Als vrienden, zonder enige sprake van een 'date' of 'afspraakje'. Alleen weet jij net zo goed als ik, dat dat ene bewuste zinnetje net iets te snel kwam.

Als jij maar weet, lieverd, dat jij bij mij een blijvende indruk hebt gemaakt en stiekem hoop ik dat het grootspraak was en dat ik diezelfde indruk bij jou heb gemaakt. Ik weet dat je niet over gevoelens wilt praten en ik snap dat ook volledig. Je ogen spreken voor je hart, lieverd. Alles wat ik wil, is dat je gelukkig bent. Ik heb me erbij neergelegd dat ik je niet gelukkig genoeg heb kunnen maken, en ik weet zelf ook waarom. We zaten er allebei niet lekker in. Ik zal je verder niet lastig vallen met dingen over herkansingen. Het is goed zo, ook voor mij. Alleen ben ik nog niet klaar voor een compleet nieuw begin, inclusief liefde. Je kan me niet vertellen dat jij, na die maanden, dat wel bent. Sorry voor vanavond, ik ben gewoon verdrietig en teleurgesteld. Ik wilde alleen maar bevestiging, dat ik er geweest ben. Dat ik iets achter gelaten heb.

Ik denk aan je,
X