10 min te lang.

Ik overthink zo vaak, maar serieus op het laatst heb ik altijd gelijk. Soms word ik leip van alle gedachtes.
Inmiddels weken verder. Ik heb inmiddels min of meer geaccepteerd dat het uit is. Van de een op andere dag werd mijn hart gebroken. Zo voelt het letterlijk. Ik voel me genaaid, gekwetst en alleen achter gelaten. Ik begrijp zoveel dingen niet, was ik dan zo blind?

Nee het is niet mijn schuld ben ik inmiddels achter. Zij is nooit eerlijk geweest over haar gevoelens. Maar wat ik haar kwalijk neem is 1 dag voor dat we op vakantie droppen dat je twijfelt. Ik wist niet wat ik hoorde. Mijn hart, alweer vertrapt, alweer alleen, alweer niet goed genoeg voor iemand. Het maakt me kapot onzeker. Een normaal gesprek kan ik niet met haar voeren, zo koud, afstandelijk en bot. Alsof ik een vreemde voor haar ben. Dat doet pijn. En haar kan het niets schelen. Ik huil en lig in m'n bed mijn eigen emoties te verwerken. Maar zij.. stopt emoties weg, alles lang leve de lol. doet alsof het haar niets doet en doet dingen waarvan ik denk ; waarom? Waarom ben je zo veranderd. Van dat lieve begripvolle meisje naar een ijskoud persoon. Niet iedereen kan met zijn gevoel om gaan en stopt alles weg. Daar ben ik inmiddels achter. Heel hard nee roepen maar ondertussen weet ik natuurlijk wel beter. Met anderen gaan om mij maar te willen vergeten? Is dat serieus een oplossing. Weg lopen voor al je fucking gevoel omdat je het verdomme niet onder ogen wilt komen. Het maakt me kwaad. Daarbij heb ik haar nog steeds op alles geblokkeerd en verwijderd. Ik kom geen stap verder als ik weet en zie wat ze doet. Ik pijnig mezelf alleen maar. En helaas kan ik niet voorkomen dat ik helemaal niets hoor. Gepraat word er tenslotte altijd wel.

Maar haar zien, nee dat trek ik niet, en helemaal niet met een ander wat dit weekend gebeurde in de fucking kroeg. Ik was letterlijk 10 min binnen. 10 min te lang omdat ik m'n beste vriendin een plezier wou doen omdat de jarig was gisteren. Grote fout. alsof het zo moest zijn. Mijn avond was verpest, ben huilend en boos naar mn scooter gelopen, en de rest mij maar roepen ; LIES?!?

Maar ik trok het niet, ik moest weg daar en naar huis.
Vandaag nog wel contact gehad. Word niet begrepen en ik baal van vannacht. Dit tot zover in grote lijnen, laten we het er maar op houden dat ik me niet begrepen voel. Vandaag dan ook alleen maar in bed gelegen en gehuild. Heb het maar geaccepteerd. Ik denk laat maar. Zorg voor jezelf, want een ander doet het niet lies.