Droom kapot

Dik een jaar geleden gekwetst door een liefde en ik had me voorgenomen voorlopig maar alleen te blijven. Ik had geen zin in steeds weer die pijn om afgewezen te worden. Ik was 7 maanden alleen en leerde weer gelukkig te zijn in mijn eentje.
Tot Oktober vorig jaar, ik was opstap en daar stond het meisje van m'n dromen. Weliswaar 8 jaar jonger maar toch..
Direct mee gaan samen wonen, althans ze trok bij me in aangezien ze toch altijd al bij me was. Ik had nog nooit z'n gezonde en stevige relatie gehad.
Het kon dus wel degelijk met iemand op 1 lijn liggen en nooit geen ruzies of vechtpartijen.

14 juli

De dag dat ze uitsprak dat alle irritaties haar hoog zaten en ze niet wist of ze nog wel verder wou.
Ik had nooit iets door althans dat het haar zo hoog zat. Het is geen prater en kropt alles helaas op.
Maar het leuke is, de dag erna gingen we toch 2 weken op vakantie. Niets aan de hand. We hadden goed gepraat en ik wist waar ik aan moest werken.

Maar schijnbaar was het al te laat.

Nu zijn we 11 juli en heeft ze uitgesproken dat ze het niet meer ziet zitten. Heb eigenlijk vrijwel geen kans gekregen voor mijn gevoel. Zo snel de handdoek in de ring gooien. Ik zou niet veranderen want ik ben ik, ze had er geen vertrouwen in. Ik denk dat het voor haar al klaar was voor de vakantie.
Samen een kinderwens en afspraken in een kliniek, al was dat meer voor mij en steunde ze me wel.
Misschien zelfs een ander huis.. ik zag m'n toekomst samen met haar. Ik heb altijd gedacht dit is het.

Maar helaas.. ze twijfelt of ze me nog een kans wilt geven. Maar laten we eerlijk zijn, die gaat er niet meer komen. We hebben verder geen ruzie en zijn nog steeds lief voor elkaar. ( voor hoelang dat duurt?).

Ik voel me alleen verrot, stress en mijn lichaam gaan zeg maar niet super samen. Dat houd in dat ik niets eet en steeds met een steen in m'n maag loop. Verdrietig. Ik ben de weg gewoon even kwijt.
Ze heeft vannacht dan ook bij haar ouders geslapen om na te kunnen denken. Maar als zij haar beslissing al heeft gemaakt.. vanmiddag om 3 uur komt ze thuis.. hoe nu verder en wanneer ze echt weer bij haar ouders gaat wonen geen idee. Ik hoop dat ze zich bedenkt, maar ik denk dat dat niet zo is.