11.10.2006 <3
S. 11.10.2006
Altijd als ik aan je denk.
Elke moment van tijd dat ik aandacht aan je schenk.
Elk gevoel van binnen.
Elke jaloezie.
Elke keer dat ik van je hou.
Alle momenten die voorbijgaan, dat ik even aan je denk.
Maar op een moment.
De liefde brak.
De dag dat ik weer eens aan je dacht,
Zoals ik altijd doe.
De vriendschap die je telkens weer verbreekt.
Maar elke keer dat jij bij me was.
en ik van je hield.
Heb je gebruikt, om mij klein te krijgen.
Mijn hart is gebroken.
De liefde is gedoofd.
Alle gedachte aan jou zijn uit mijn hoofd.
Zo heb ik dat gezegt.
De momenten van liefde en verdriet.
Moeten verwijnen uit mijn hoofd.
Jou en mij, het komt nooit meer goed.
Als een groot gat zonder uitweg.
Terwijl ik maar elke keer er uit kom.
Maar met pijn.
Pijn in mijn hart.
Denk ik terug aan onze tijd.
En dan val ik weer terug.
Helemaal naar beneden.
En begin ik weer opnieuw met klimmen.
Naar een nieuw begin.
Alleen.
Ik heb niemand meer.
Je hebt iedereen van me afgenomen.
Zelfs mijn vrienden.
Nu heb ik niemand meer.
Om bij uithuilen.
Niemand om meer bij te schuilen.
Maar het moet.
De pijn is te erg.
Mijn liefde is weg.
Alleen dat stomme ding hier.
Is nu nog mijn uitweg.
Waar mijn gedachte elke keer naar toegaat.
Wat ik niet wil pakken, maar wat al mijn problemen wegsnijd.
Ik wil slapen, en nooit meer wakker worden.
In 1x zonder pijn, verdriet en moed.
Altijd als ik aan je denk.
Elke moment van tijd dat ik aandacht aan je schenk.
Elk gevoel van binnen.
Elke jaloezie.
Elke keer dat ik van je hou.
Alle momenten die voorbijgaan, dat ik even aan je denk.
Maar op een moment.
De liefde brak.
De dag dat ik weer eens aan je dacht,
Zoals ik altijd doe.
De vriendschap die je telkens weer verbreekt.
Maar elke keer dat jij bij me was.
en ik van je hield.
Heb je gebruikt, om mij klein te krijgen.
Mijn hart is gebroken.
De liefde is gedoofd.
Alle gedachte aan jou zijn uit mijn hoofd.
Zo heb ik dat gezegt.
De momenten van liefde en verdriet.
Moeten verwijnen uit mijn hoofd.
Jou en mij, het komt nooit meer goed.
Als een groot gat zonder uitweg.
Terwijl ik maar elke keer er uit kom.
Maar met pijn.
Pijn in mijn hart.
Denk ik terug aan onze tijd.
En dan val ik weer terug.
Helemaal naar beneden.
En begin ik weer opnieuw met klimmen.
Naar een nieuw begin.
Alleen.
Ik heb niemand meer.
Je hebt iedereen van me afgenomen.
Zelfs mijn vrienden.
Nu heb ik niemand meer.
Om bij uithuilen.
Niemand om meer bij te schuilen.
Maar het moet.
De pijn is te erg.
Mijn liefde is weg.
Alleen dat stomme ding hier.
Is nu nog mijn uitweg.
Waar mijn gedachte elke keer naar toegaat.
Wat ik niet wil pakken, maar wat al mijn problemen wegsnijd.
Ik wil slapen, en nooit meer wakker worden.
In 1x zonder pijn, verdriet en moed.
06 nov 2006
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 05 okt 2006 Mama.. ( 2 )
- O 05 okt 2006 Mam..
- O 02 okt 2006 Jarig! ( 1 )
- O 30 sep 2006 Wie?Wat?Hoe? ( 2 )
- O 30 sep 2006 roken&drinken ( 2 )
- O 27 sep 2006 R. & D. ( 1 )
- O 27 sep 2006 Wat doe je als.. ( 1 )
- O 27 sep 2006 Mezelf kwijt ( 2 )
- O 27 sep 2006 Ouders; ( 3 )
- O 26 sep 2006 Mama&Papa ( 1 )
- O 26 sep 2006 Iedereen. ( 1 )
- O 25 sep 2006 Sterff.. ( 4 )
- O 25 sep 2006 God maakt ook wel eens een fout! ( 3 )
- O 24 sep 2006 Papa.Alsjeblieft.
- O 24 sep 2006 Alles. ( 1 )