Alles.
Heb je ooit zoveel van iemand gehouden dat je je eigen leven ervoor zou geven.
Terwijl je dat niet eens wist??
Maar op gegeven moment..
Kom je erachter hoeveel je van hem houdd..
Je weet dat hij je nodig heeft..
Ja, hij is helemaal stuk van verdriet.
Denice, ik heb een tekening voor je gemaakt kijk is hoe mooi. Wacht even aan papa laten zien.
"Papa kijk is"
"Wat is dat, ik zie het niet eens joh"
"Dat is Denice en ik samen heel gelukkig"
"Hmm.. Ga maar weer weg ik ben bezig"
"Wil je dan niet kijken"
"Nee, ga maar een nieuwe maken"
Verdrietig zegt mn broertje..
"Oke sorry papa"
..
Papa, komt mama ooit nog terug?
Komt het nog goed met jullie?
Laat haar alsjeblieft niks overkomen.
Ik hou zo van mama!
..
Ik schreeuw.
"Tobias is hier ook nog hoor, hij is 9 jaar en jullie doen hem dit aan. Dat jullie nou willen dat ik nooit meer thuis kom, oké. Maar als je hem nog met één vinger aanraakt hé zal je het nog wel weten. En jullie moeten snel op gaan houden anders ga ik weg en neem ik hem mee!"
..
Misschien ga ik toch wel dood.
Maar voor alle lieve mensen die ik ken.
Die om me geven;
Als ik niet meer terug kom.
Je me nooit meer zult zien.
Wat er ook met me gebeurt.
Ook al vind je me raar misschien.
Vergeet me niet.
Maar huil niet om mij.
Dat ben ik niet waard.
Elke keer dat je mijn stem hoort.
Weet dat ik bij je ben.
Dat ik je nooit meer loslaat.
..
Ik kijk naar beneden.
Naar voren.
De spiegel.
Ben ik dat.
Zo lelijk, afschuwelijk kind.
Kan niks goed doen.
Pff.. alles verkeerd.
Er komt iemand voorbij.
Een lach op m'n gezicht.
*SMILE*
Ze is weer weg.
De tranen komen weer terug.
Twee mensen in mijn lichaam.
Maar..
Één is er nep.
Dit is de echte ik;
Een kutkind, met zoveel verdriet!
..
Tobias. Klein broertje. Je merkt er niks van. Maar je ouders maken constant ruzie. Gooien alles kapot. Lopen weg.
Waarom slaat papa ons? Ik weet het niet. Nu.. Hij is gestopt met jou. Dat weet ik. Maar ik ben nog lang niet klaar..
Totje, komt goed.
..
Die twee mensen in dit huis.
Zijn geen ouders meer.
Gewoon.
Twee gestoorde gekken.
Die me slaan.
Me uitschelden.
Niks om me geven.
Agh.
Laat het!
Terwijl je dat niet eens wist??
Maar op gegeven moment..
Kom je erachter hoeveel je van hem houdd..
Je weet dat hij je nodig heeft..
Ja, hij is helemaal stuk van verdriet.
Denice, ik heb een tekening voor je gemaakt kijk is hoe mooi. Wacht even aan papa laten zien.
"Papa kijk is"
"Wat is dat, ik zie het niet eens joh"
"Dat is Denice en ik samen heel gelukkig"
"Hmm.. Ga maar weer weg ik ben bezig"
"Wil je dan niet kijken"
"Nee, ga maar een nieuwe maken"
Verdrietig zegt mn broertje..
"Oke sorry papa"
..
Papa, komt mama ooit nog terug?
Komt het nog goed met jullie?
Laat haar alsjeblieft niks overkomen.
Ik hou zo van mama!
..
Ik schreeuw.
"Tobias is hier ook nog hoor, hij is 9 jaar en jullie doen hem dit aan. Dat jullie nou willen dat ik nooit meer thuis kom, oké. Maar als je hem nog met één vinger aanraakt hé zal je het nog wel weten. En jullie moeten snel op gaan houden anders ga ik weg en neem ik hem mee!"
..
Misschien ga ik toch wel dood.
Maar voor alle lieve mensen die ik ken.
Die om me geven;
Als ik niet meer terug kom.
Je me nooit meer zult zien.
Wat er ook met me gebeurt.
Ook al vind je me raar misschien.
Vergeet me niet.
Maar huil niet om mij.
Dat ben ik niet waard.
Elke keer dat je mijn stem hoort.
Weet dat ik bij je ben.
Dat ik je nooit meer loslaat.
..
Ik kijk naar beneden.
Naar voren.
De spiegel.
Ben ik dat.
Zo lelijk, afschuwelijk kind.
Kan niks goed doen.
Pff.. alles verkeerd.
Er komt iemand voorbij.
Een lach op m'n gezicht.
*SMILE*
Ze is weer weg.
De tranen komen weer terug.
Twee mensen in mijn lichaam.
Maar..
Één is er nep.
Dit is de echte ik;
Een kutkind, met zoveel verdriet!
..
Tobias. Klein broertje. Je merkt er niks van. Maar je ouders maken constant ruzie. Gooien alles kapot. Lopen weg.
Waarom slaat papa ons? Ik weet het niet. Nu.. Hij is gestopt met jou. Dat weet ik. Maar ik ben nog lang niet klaar..
Totje, komt goed.
..
Die twee mensen in dit huis.
Zijn geen ouders meer.
Gewoon.
Twee gestoorde gekken.
Die me slaan.
Me uitschelden.
Niks om me geven.
Agh.
Laat het!
24 sep 2006
- meld ongepast verhaal
-
Annz
maandag 25 september 2006 15:04
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 09 nov 2006 onvergeetbare tijden.
- O 06 nov 2006 Doof nu het licht.
- O 06 nov 2006 Gedicht. WegUitJeLeven.
- O 06 nov 2006 11.10.2006 <3
- O 05 nov 2006 Mama. ( 2 )
- O 05 nov 2006 waarom is er de dood. ( 1 )
- O 05 nov 2006 ex.bestevriendin. ( 1 )
- O 05 nov 2006 R.i.p Ome piet. ( 2 )
- O 07 okt 2006 Het leven.
- O 07 okt 2006 Gedicht
- O 07 okt 2006 Mama ( 1 )
- O 07 okt 2006 Snijden ( 2 )
- O 05 okt 2006 Dood van de pijnnnn ( 5 )
- O 05 okt 2006 Pap&Mam.
- O 05 okt 2006 Dood! ( 2 )