Laat me vanavond maar slapen,
laat me maar niet meer wakker worden.
Dan heeft hij rust,
dan kan ik hem niet meer storen.
Dan hoeft hij nooit meer te reageren,
of naar me om te kijken,
of überhaupt aan me te denken.
Zal hij me al vergeten zijn?
Gister een berichtje om 12.18:Hee S, zou je contact met me willen opnemen? Ik ben benieuwd hoe het met je gaat, maar ik wil ook graag weten hoe het nu met ons zit. Ik voel me machteloos, omdat ik niks weet.Om 12.20:Ik wil graag weer contact met je, dat snap je ook wel. En ik weet niet of je wilt dat ik je nog 1 of 2 weken met rust laat, of dat je helemaal geen contact meer wil (wat ik niet hoop). Maar ik wil weten waar ik aan toe ben. Laat ajb iets horen.Om 19.40:Ik dacht dat je niet net als alle andere jongens was, dat je geen klootzak was...Maar nee, niks. Geen reactie.
Ik ga van het ergste uit, dat hij helemaal geen contact meer wilt.
Maar op zn minst had hij het kunnen zeggen, vind ik.
Maar het besef doet pijn, echt fucking pijn...
Ik ga hier kapot aan, ik ga er aan onder door
Liefs