(12) Slechte nacht
Gisteren voelde ik me ineens heel erg slecht. Ik had geen idee hoe het kwam. Ik heb toen een hele tijd op bed gelegen en niks gedaan. Het avondeten ging slecht, ik had totaal geen eetlust en het eten was vies, dus ik had maar een stuk of 10 snijbonen gegeten en dat was het.
Een van de verplegers zei dat ze me wilde spreken. Ik heb met haar gepraat over het eten en over dat ik me slecht voelde en zo. We hebben een planning gemaakt voor de rest van de avond zodat ik wat afleiding had en niet zou terugvallen in zelfbeschadiging. Een van de dingen die ik had ingepland was sporten. Samen met een ander meisje van de groep ging ik in de sportzaal een beetje volleyballen en badmintonnen, ik merkte dat ik er helemaal blij van werd.
Na het sporten kreeg ik iets op whatsapp te horen wat me enorm kwetste. En ja hoor, de verdriet was weer volop aanwezig. Ik ben redelijk vroeg naar mijn kamer gegaan. Ik pakte een punaise van het prikbord en kraste ermee over mijn benen. En nog allerlei andere dingen gedaan om mezelf pijn te doen en kapot te maken. Het lukte me maar niet om te slapen, dus ik ging naar de nachtdienst. De nachtdienst probeerde samen met me te kijken naar hoe ik mezelf even kan afleiden. Ze vroeg me ook: 'Heb je scherpe dingen op je kamer liggen? Dan wil ik dat je dat inlevert voor je eigen veiligheid.' Toen herinnerde ik me ineens dat ik nog een scherp mesje achter de hand had voor het geval dat. Ik besloot dat mesje toch maar in te leveren, want ik mag echt niet meer op de spoedeisende hulp terecht komen, dan kan ik Zuid-Afrika wel vergeten.
Vanochtend kwam de psychiater naar me toe. Hij wilde me spreken. 'Waarom heb je toch nog een mesje op je kamer liggen terwijl je het eigenlijk zou inleveren?' vroeg hij me. Naja, hij was voor de rest niet boos of zo, gelukkig.
Vandaag al van alles gedaan. Dagbespreking, sociale vaardigheidstraining, gewone vaardigheidstraining, sporten, huiskamerbespreking. Zo heb ik nog een gesprek over het eten.
Een van de verplegers zei dat ze me wilde spreken. Ik heb met haar gepraat over het eten en over dat ik me slecht voelde en zo. We hebben een planning gemaakt voor de rest van de avond zodat ik wat afleiding had en niet zou terugvallen in zelfbeschadiging. Een van de dingen die ik had ingepland was sporten. Samen met een ander meisje van de groep ging ik in de sportzaal een beetje volleyballen en badmintonnen, ik merkte dat ik er helemaal blij van werd.
Na het sporten kreeg ik iets op whatsapp te horen wat me enorm kwetste. En ja hoor, de verdriet was weer volop aanwezig. Ik ben redelijk vroeg naar mijn kamer gegaan. Ik pakte een punaise van het prikbord en kraste ermee over mijn benen. En nog allerlei andere dingen gedaan om mezelf pijn te doen en kapot te maken. Het lukte me maar niet om te slapen, dus ik ging naar de nachtdienst. De nachtdienst probeerde samen met me te kijken naar hoe ik mezelf even kan afleiden. Ze vroeg me ook: 'Heb je scherpe dingen op je kamer liggen? Dan wil ik dat je dat inlevert voor je eigen veiligheid.' Toen herinnerde ik me ineens dat ik nog een scherp mesje achter de hand had voor het geval dat. Ik besloot dat mesje toch maar in te leveren, want ik mag echt niet meer op de spoedeisende hulp terecht komen, dan kan ik Zuid-Afrika wel vergeten.
Vanochtend kwam de psychiater naar me toe. Hij wilde me spreken. 'Waarom heb je toch nog een mesje op je kamer liggen terwijl je het eigenlijk zou inleveren?' vroeg hij me. Naja, hij was voor de rest niet boos of zo, gelukkig.
Vandaag al van alles gedaan. Dagbespreking, sociale vaardigheidstraining, gewone vaardigheidstraining, sporten, huiskamerbespreking. Zo heb ik nog een gesprek over het eten.
21 jan 2014
- meld ongepast verhaal
-
Luunaa (opgeheven op 23-1-2015)
dinsdag 21 januari 2014 15:55
Ik besloot dat mesje toch maar in te leveren, want ik mag echt niet meer op de spoedeisende hulp terecht komen, dan kan ik Zuid-Afrika wel vergeten.
Je moet dit voor jezelf doen schat, niet voor 1 of ander reisje naar verweggistan wat je over enkele jaren alsnog zou kunnen doen. Focus op beter worden voor JEZELF, dat is het enige wat telt.
Sterkte. -
Sunshiner
dinsdag 21 januari 2014 15:57
Goed van je dat hem hebt ingeleverd
-
speciaal
dinsdag 21 januari 2014 18:19
ja, goed dat je het hebt ingelevend, dat kost echt veel moed! dus "petje af!"
probeer jezelf geen pijn meer te doen, ofja, probeer te minderen want in 1 keer stoppen lijkt me te moeilijk, maar ik geloof erin dat het je wel zal lukken!
-
suusje
dinsdag 21 januari 2014 19:46
Super goed! Dit is al een hele stap in de goede richting. Iedere keer weer een stapje, jij komt er wel!
Je hebt precies gedaan wat je plan was na de time out!
Weg met dat mesje ook, knap hoor!
Nu is zuid-Afrika misschien de motivatie, maar het zal geen meerjarenplan zijn voordat jij zelf de motivatie bent in dit verhaal. Ben ik van overtuigd!
Ontzettend knap! -
Blow
woensdag 22 januari 2014 22:35
Super goed meis!
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 09 jan 2014 Foto's kliniek ( 8 )
- O 08 jan 2014 (5) Opname dag 3
- O 08 jan 2014 (4) Spoedeisende hulp ( 3 )
- O 07 jan 2014 (3) Opname dag 2 ( 6 )
- O 06 jan 2014 (2) Opname dag 1 ( 5 )
- O 05 jan 2014 (1) Morgen opname! ( 24 )