13 rollen wc-papier in 10 maanden.

Een mens gebruikt gemiddeld 6 rollen wc-papier per maand.

Ik ga bijna niet naar het toilet op mijn werk.

Ik heb in september een pak met 24 rollen gekocht. Daar zijn nu 11 van over. Ik heb welgeteld 1,3 rollen per maand verbruikt. Misschien 3 per maand als je mijn verbruik op mijn werk meerekent en wat verbruik van wc-paper in plaats van keukenpapier hier vanaf trekt.

Ik woonde iets meer dan 6 maanden bij mijn vriend, van eind maart tot en met eind augustus.

Een deel van die maanden was ik op zoek naar werk, een deel van die maanden werkte ik part time.

Ik zat hem de hele tijd in de weg. Omdat ik wíst dat dat zou gebeuren, had ik hem van tevoren al gezegd dat ik enkel tijdelijk bij hem wilde wonen om naar werk te zoeken. Dit terwijl ik gewoon wel meedeel in de huur, ik had spaargeld opgebouwd.

Toen hij mijn spaarrekening zat, mopperde hij over hoe gek het was hoe hij steeds zulke vriendinnen had, zijn ex had ook veel spaargeld altijd. Luxeproblemen, als het al problemen zijn, zou je zeggen.

Maar nee, ik moest niet weg, we zouden het toch samen oplossen?

Spoiler alert: toen ik eenmaal de beslissing had genomen om bij hem weg te gaan, bekende een vriendin die bij ons op bezoek was gekomen dat ze had gemerkt hoe hij me steeds de mineur in trok elke keer dat zij iets steunends zei. Alsof hij jaloers was dat iemand anders mij ook zou kunnen steunen.

Een van de "lasten" die hij vaak opmerkte was dat de wc-papier sneller op ging. Dat ik best veel wc-papier gebruik voor mijn grootte.

Als kind was ik na zo een opmerking gaan tellen hoeveel wc-papier ik precies verbruik, om te controleren of het echt zoveel is.

Of als ouder kind, in ieder geval stilletjes bijhouden terwijl ik ja-knik en in de tussentijd plannen smeed om uit huis te vertrekken.

Dat heb ik echter niet gedaan.

Toen ik besloot om bij mijn moeilijke moeder te blijven om voor mijn pasgeboren zusje te zorgen op mijn 21e, wist mijn onderbewustzijn dat ik alle besef van een waarneembare waarheid moest loslaten om de co-habitatie & het co-ouderen te kunnen overleven.

Alle tijdsbesef moest ik ook loslaten. Ik wist altijd als kind dat mijn moeder nooit maar 2 of 5 minuten ging roken toen ik op haar moest wachten. Dit werd ontkend, en toen ik de timer erbij pakte werd ik emotioneel gechanteerd, er werd tegen me aan geschreeuwd, ik werd genegeerd. Toch wist ik mezelf te behoeden van alle pogingen om mijn individualiteit te wissen... Tot het moment dus dat ik er voor mijn zusje moest zijn.

Mezelf terugwinnen ging niet megasnel nadat ik uit huis ging en bij mijn ex ging wonen. Zoals in de lijn der verwachting, was ik tijdens mijn burn-out verliefd geworden op een man die altijd gelijk moest hebben, doch zei dat ik altijd mijn gelijk wilde krijgen.

Die in paniek raakte toen het langzaam maar zeker lukte om wél te plannen, sneller en vaardiger schoon te maken en te koken, toen ik mijn geheugen terug begon te krijgen en inconsistenties in zijn verhalen begon op te merken in plaats van mijn hoofd naar beneden te buigen en toe te geven dat ik was vergeten wat we precies hadden gezegd.

Die kwaad en beledigd werd toen ik op zijn bluf in ging en daadwerkelijk onze ruzies begon op te nemen zodat we het samen - beiden depressief en met een minder goed geheugen daardoor - het terug konden luisteren en constructief konden aanpakken.

Mijn eerste vriend was ook zo.

Mijn tweede vriend wilde dat ik zo een vrouw zou worden, zodat hij niet hoeft na te denken, zodat hij niet in opstand hoeft te komen tegen zijn moeder.

Kortom, de geschiedenis herhaalde zich in verschillende vormen en smaken, keer op keer. Of probeerde zich te herhalen.

Misschien ben ik wel een vrouw van inmiddels 29 zonder vaste partner.

Maar ik trotseer liever alle vooroordelen hierover dan dat ik ooit weer zo een persoon toelaat in mijn huis.

Als het mij gegund is, vind ik een fijn persoon waarmee ik een klein rijkje kan opbouwen op onze manier.

In de tussentijd geniet ik van het zonnetje