17 april 2019, woensdag. 3x hoezee en applaus.

- Ik was de laatste weken bezig met de afspraak met de neurochirurg. Toch maakte ik mij niet echt zorgen, of tenminste niet bewust. Ik sliep gelukkig wel altijd goed. Ook de laatste nacht lekker geslapen. Maar toen ik wakker werd, werd het ineens anders. Kreeg een raar gevoel in mijn buik, want ik had er over gedroomd. En het was geen fijne droom. Verschillende scenario's zijn er langs gekomen, waaronder de ergste; dwarslaesie in de nek. Dat is niet fijn wakker worden. Mijn vrouw was al opgestaan voor onze zoon en ik had absoluut geen zin om aan de dag te beginnen. Ik heb mijn telefoon gepakt en ben alle social media langs gegaan die ik kon vinden. Filmpjes gekeken die ik normaal niet zou kijken, nieuwsartikelen volledig uitlezen, ook de saaie, en nog maar weer eens beginnen op Facebook want mensen zetten er zoveel bagger op, zelfs in de vroege uurtjes, dat je na een half uur makkelijk kan refreshen en opnieuw kan beginnen. Nadat ik al die nutteloze informatie kotsbeu was ben ik uiteindelijk toch maar opgestaan. Niet in de laatste plaats om te voorkomen dat ik in mijn bed zou pissen. Nadat ik eerst een lekkere warme douche had genomen, liep ik met lood in mijn schoenen de dag tegemoet.
Mijn vrouw zat aan de eettafel de laatste voorbereidingen te treffen voor haar laatste examen die op dezelfde tijd was als mijn afspraak. Dus niet met mijn vrouw, maar met een vriendin naar het ziekenhuis. Ik was aan het ijsberen en constant naar de klok aan het kijken, die er niet sneller van ging lopen. Ben maar naar mijn kamer gegaan (mijn eigen kamer waar mijn tekentafel staat, al mijn gereedschap ligt en nog wat spullen waaronder boeken) en ben daar maar wat gaan opruimen. Mijn vrouw vertrok, gaf haar een kus en wenste haar succes. Zij deed hetzelfde. Een half uur later haalde ik de vriendin op en reed naar het ziekenhuis, waar we te vroeg aan kwamen. Na 3 kwartier wachten werden we geroepen door de chirurg.

De chirurg vroeg naar mijn klachten en kwam direct met een antwoord; de klachten in mijn nek hebben niets te maken met de versmalling. Ik hoef niet geopereerd te worden, tenminste niet aan mijn nek, maar aan mijn pols. Blijkbaar komen de tintelingen in mijn arm en vingers door een tunnelsyndroom in mijn pols. Een opeenstapeling van weken van zorgen en ellende vielen in een keer van mijn schouders af en voelde mij direct 100.000 kilo lichter. Dinsdag al word ik geopereerd en duurt maar een half uur. 2 dagen in een mitella en dan zou het probleem moeten zijn opgelost. Over de versmalling hoef ik mij voorlopig geen zorgen te maken. De chirurg liet mij een foto zien van iemand die wel geopereerd moest worden. Het verschil in versmalling was zo groot als het verschil tussen de breedte van de Rijn en de monding van de Amazone rivier. De neuroloog die mij heeft doorgestuurd naar de chirurg zei twee maanden geleden dat ik 'serieus rekening moet houden met een operatie'. Hij heeft niet gelogen, ik moet inderdaad onder het mes, maar hij heeft zo een hoop paniek voor niks veroorzaakt. Rijst nu wel de vraag waar die klachten in mijn nek vandaan komen. Morgen naar de fysio.

- Toen ik bij de chirurg zat, was mijn vrouw al klaar met haar mondelinge examen. Ik moest haar bellen om te vragen of ze vrij was as. dinsdag omdat ik niet terug kan rijden met mijn arm in een mitella. Ze vertelde me dat ze was geslaagd met het maximaal aantal punten. Ze was zenuwachtiger dan ik, hoewel je dat niet kon zien, maar ze heeft het uitstekend gedaan. Ze is nu 'verzorgende ig' en heeft de locaties voor het uitzoeken.

- Gisteravond uiteraard voetbal gekeken met mijn zoon en uiteraard genoten. Het spelletje van Ajax was, vooral in de 2e helft, om te smullen. Niet verloren van Bayern, Real Madrid vernederd en Ronaldo en de rest van Juventus in Turijn opzij gezet en hun grootste droom aan diggelen gekopt door een jochie van 19 jaar. Uiteraard was het een teamprestatie, maar de kopbal van Matthijs was fenomenaal. Dit kunnen tegen misschien wel de stugste verdediging van Europa schroeft zijn marktwaarde weer een stukje op. Ik ben bijzonder trots op mijn cluppie en geen enkele Feyenoord en Psv supporter kan nu nog ontkennen dat Ajax buitengewoon aan het voetballen is en kan niet meer afkomen met excuses dat de tegenstander niet in vorm was of zo. Doen ze dat niet; pure afgunst.

- Het was voor mij en mijn gezin een bijzonder prettige dag gisteren en hebben dat gevierd met een lekkere fles Prosecco. Hopen dat de goede tijden worden verlengd.

- ps: de vakantie naar Zuid-Frankrijk kan gewoon doorgaan. Zelfs als ik onverhoopt toch nog geopereerd moet worden.