1922* Love at first bite

Je smaak zal ik nooit uit mijn mond gepoetst krijgen*.

Hoe je haar in mijn gezicht kriebelde en je je handen in mijn taille warmde.
Hoe je jas paste bij je tas, je tas bij je portemonnee en je portemonnee bij je schoenen. Of zoiets.
Hoe je lacht en hoe warm je stem is, oh god je lach.

Je geur. Kon ik je maar ergens opslaan en dan af en toe stiekem even ruiken.

Ik denk dat je denkt dat ik tegen je loog.
Ik denk dat je denkt dat je voor mij niets betekende.
Ik denk dat je denkt dat ik nooit aan je denk.

Alleen aan je denken doet mijn keel al opzwellen, mijn borst doet pijn en ik kan beter even gaan zitten.

Vergeten is niet mogelijk. Dat kan ik nooit.
Ik hoop dat vergeven mogelijk is.
Vergeef je me? Zeg maar niets. Zeg maar niets.

Nog bijna elke dag denk ik aan die twee woorden die we hadden samen.



*de mondhygiëniste wilde je verwijderen, ik ben opgestaan en weggegaan en heb nu voor altijd last van mijn tandvlees.



-tilapia