1e x verliefd

Al een poosje niet meer geschreven.. Maar nu weer even een update
En ja dit verhaal heeft te maken met de titel, dus als je het niet interessant vind, lees het dan niet.
Ga niet achteraf lopen zeiken: 'dit is echt onbelangrijk, je vergalt md hiermee' of 'dat is geen probleem, er zijn mensen met ergere problemen'. Danku.


Maargoed, waar was ik?
Laat ik beginnen bij het begin (Is wel zo gemakkelijk )

Vorige week vrijdag was ik op de camping. Ik was aan het voetballen met een paar anderen waarna we vervolgens naar de springkussens gingen. Er was daar ook een groep met mensen waarvan er 2 net wegliepen toen wij eraan kwamen. 1 van die mensen die nog wel bij die groep stond sprak iemand van onze groep aan. Ik hoorde niet alles maar ving wel op dat er een jongen was die 'niet helemaal 100% was' en die 'een auto-ongeluk met een vliegtuig had gehad'. Ik dacht echt een beetje van 'wtf.' maar verder dacht ik er niet over na.

Na ongeveer een half uurtje kwamen er 2 mensen op het springkussen, een meisje en een jongen. Ik herkende ze niet, en toen ik die jongen zag vond ik hem er al meteen heel leuk en aardig uitzien. Toen wist ik eens wie ze waren, het waren die mensen die wegliepen van die groep toen wij eraan kwamen. Ineens begon die jongen heel apart te doen, hij gaf iedereen complimentjes en leek niet helemaal 100% (ik had mooie voeten, teennagels, enkels, schouders en 3e haarpluk XD).
Ik vond hem best raar en liet dat ook wel duidelijk merken. Maar ik wist dat hij het fake deed. Uiteindelijk wist ik z'n naam, leeftijd, dat hij een sixpack had en waar hij woonde.

's Avonds in bed smste ik een vriendin over dat ik hem had leren kennen, en dat ik hem stiekem echt heel leuk vond. M'n vriendin vond het helemaal leuk dat ik hem mogelijk leuk vond en was helemaal hyper. Zelf was ik ook blij en ik had een gevoel dat ik nog nooit gevoeld had.

Die dag daarna gingen ik en m'n zusje weer naar de springkussens. Onze campingvrienden kwamen er ook aan, samen met die jongen. We gingen weer gezellig met z'n allen chillen op het springkussen, en ik vond die jongen telkens leuker worden. Ik zat lekker te genieten van de zon, toen hij naast mijn kwam zitten. Ik had m'n handen op het springkussen dus ik zat nog omhoog, en hij kwam letterlijk tegen me aanzitten. Vervolgens kwam twijfelpunt 1: Doet hij dit nog fake of is het nu echt? Want inmiddels deed hij al wel wat normaler maar had hij nog wel rare momenten als die avond ervoor.

Die avond was er een kampvuur op de camping, en ik en m'n zusje hadden afgesproken om er met hem en z'n zusje heen te gaan. Inmiddels had ik z'n nummer al gekregen van iemand en hem ook al toegevoegd bij ons groepsgesprek van w'app. Terwijl Sanne (m'n zusje) en ik aan het wachten waren hoorden we ineens iemand die mijn naam riep. Ik draaide me om toen Nando (die jongen, stoere naam eh ) en Silvana (z'n zusje) aan kwamen lopen. Hij zwaaide helemaal blij en ik zwaaide terug. Hij riep 'Ik heb je nummer!' Ik zei 'Jaaa weet ik *bigsmile*' We moesten nog even wachten voor het kampvuur startte, dus we gingen nog even op de springkussens. Toen we bezig waren met praten liet Nando ineens z'n mobiel aan m'n zien. Mijn w'app foto was uitvergroot geopend op zijn scherm. Hij moest lachen toen hij het zag en hij zei: Ik heb lekker een foto *bigsmile*'
Ik moest ook lachen en wist niet wat ik moest zeggen.
Het kampvuur was verder heel gezellig en hij was ook weer zijn 'normale ik' en hij had zijn 'mongooltjes-stand', maar verder was er niks speciaals gebeurd...

Die dag daarna gingen we allebei naar huis en konden we elkaar niet meer zien. Hij zei ook op w'app: 'Ik zie je niet meer ' en dat soort dingen. Hij liet me echt beter voelen en hij gaf me ook het gevoel alsof hij het niet leuk vond dat we elkaar niet meer zagen.

Deze hele week heb ik met hem contact gehad via w'app. Onze gesprekken waren zo fijn. Ik kan echt mezelf zijn bij hem en het was niet zo dat we alleen maar leuke en gezellige gesprekken hadden. We hadden ook serieuze gesprekken waarin ik dingen vertelde die ik nog nooit aan iemand verteld heb. Ik vertrouwde hem, en hij gaf mij ook het gevoel dat hij me begreep en dat ik hem kon vertrouwen. En nog een leuk feitje: onze gesprekken eindigde ook altijd met kusjes en hartjes

Maar aan de andere kant; ik ben altijd degene die begint met praten. Maar komt dat nou omdat ik gewoon mobielverslaafd ben of omdat hij gewoon niet de dringende behoefte heeft om met mij te praten?
Soms reageerde hij ook kortaf. En ik snap ook dat zo ongeveer iedereen een drukker leven heeft dan ik, maar toch gaf het me een vervelend gevoel...
Woensdagavond zat ik heel erg te twijfelen. Vind hij me nu leuk of niet? Die smileys, ja die zouden kunnen betekenen dat hij me leuk vind. Maar hij heeft redelijk veel vrienden, waar ook meisjes bij zitten, dus wat als hij dat bij hen ook gewoon doet en het dus voor hem niks betekend?
Die avond had ik ook nog met hem gepraat, en om de een of andere reden kreeg ik ineens weer vertrouwen. Hij zou die dag daarna op de camping komen met 3 vrienden en ik zou er dan ook zijn samen met mijn 2 vriendinnen (die stonden te popelen om hem te ontmoeten)

Donderdagochtend viel alles dus in duigen. Hij kon niet komen. Hij woonde toch wel redelijk ver van de camping af (anderhalf uur fietsen ofzo) en z'n vrienden wilden/konden ineens niet meer mee. Hij wilde zo graag naar de camping, maar hij vond het iets té om in z'n eentje zo ver te gaan fietsen. Ik was dus mega chagrijnig, maar m'n vriendinnen kwamen nog wel, dus dat was wel leuk

Mijn plan was om donderdagavond of vrijdag te vertellen dat ik hem eigenlijk wel leuk vond, en ik wilde hem vragen hoe hij daarover dacht. Ik wilde dat niet voor donderdag doen, want wat als het slecht zou uitpakken? Dan zou onze donderdag helemaal verkloot zijn alleen maar omdat ik dat heb gezegd!
Ik wilde dus even die donderdag afwachten en het daarna vertellen. Maar nu kwam hij dus niet.

Gisteravond had ik bijna de hele tijd geen wifi, en wanneer ik wel wifi had was hij niet online. Ik kon het dus niet vertellen, hoe graag ik dat ook wilde.

Vandaag wil ik het dus echt graag vertellen, in de hoop dat hij me ook leuk vind. Mijn vriendinnen hebben er superveel vertrouwen in maar ik kan alleen maar denken 'what if, what if... (ja ik denk meestal in het Engels sorry)

Dat was dus het verhaal. En nu mijn vraag: What to do? Go for it or leave it?