2 weken niks doen

Niks doen, het leek zo makkelijk. Heerlijk zelfs. Eigenlijk was het mijn levensdoel om niets te doen, tenminste dat dacht ik een tijdje. Maar nu ik volgens de dokter (bijna)niets met mijn linker schouder mag doen is dat toch een stukje lastiger dan ik dacht. Gister moest er toch spareribs gegeten worden. Enig idee hoe lastig het is om bevroren spareribs van elkaar af te trekken met 1 hand? Gelukkig heb ik een geheime truc geleerd toen ik in een slagerij werkte. Gewoon de doos een paar keer op de grond gooien en het bevroren vlees laat vanzelf los. Werkt altijd (99,999%) Auto rijden is ook niet verstandig, dat deed ik al weer toen ik de 3e dag met mijn mitella liep. Nahja niet de mitella om in de auto natuurlijk, dat is levensgevaarlijk. Gelukkig hoef ik die nu ook al 4 dagen niet meer om. Voelde me echt gehandicapt met dat ding om. Zondag ochtend was de pijn weer even flink terug, en vandaag (stiekem al gisteren) ging het echt goed. Kont afvegen met links lukte zelfs. Toch moest ik het weer verpesten door uitbundig te juichen voor onze Oranje Jongens, en door een vriend te tackelen op het strand. Dat was zeg maar het domste wat ik sinds vorige week zondag gedaan had.. Gelukkig had Joint thuis een roze wonderpil. Net nog maar eentje genomen en straks maar naar me bedje.

ow en ik ga op een anonieme manier beroemd worden... Met een beetje geluk gaan tientallen duizenden Engelsen mijn creatie zien.. Me pa had voor ze werk een poster nodig voor wat meer bekendheid in Engeland. Ik kan een beetje photoshop dus ben ik maar aan de gang gegaan met een molen, een gras brush, een tulp brush en natuurlijk wooden shoes We're from Holland De poster komt ook als advertentie in een krantje met een oplage van 45.000 stuks Helaas mocht ik er niet een foto van mijzelf overheen gooien met een beetje opacity zodat de advertentie lichtelijk te zien zou zijn.. Dus voorlopig wordt ik nog niet beroemd..