252 Komt er nog verandering?
http://imgur.com/a/PbS3a
Ik ben oude verhalen aan het teruglezen van 2013. Ik besef me dat het nu al 2016 is en voor je het weet is het ook al weer 2017. Het doet me pijn om te lezen dat dat kleine meisje wat daar stond zich al zo ontzettend rot, eenzaam en verdrietig voelde. Het is soms alsof ik niet mijn eigen verhalen aan het terug lezen ben. Het voelt raar onwerkelijk. Het lijkt wel alsof ik mij altijd al zo rot, verdrietig en eenzaam heb gevoeld. Telkens lees ik terug over betere momenten, dagen en soms zelfs weken, maar altijd komen die momenten van terugvallen, suicidale gedachten en zelfbeschadiging. Wat was ik bang en verdrietig op die leeftijd.
Als het niet mijn verhaal zou zijn geweest maar dat van iemand had ik die persoon oprecht willen helpen. Praten, steunen en misschien af en toe eens een knuffel, maar dat kan ik bij mezelf niet. Nog steeds moet ik zo knokken met mezelf en voor mezelf. Ik begin steeds meer te twijfelen of het wel waar ik wat de mensen mij ooit verteld hadden. Dat het wel goed zou komen, dat het later beter zal worden. Kijk eens hoeveel jaren wij nu al verder zijn. Ik schrijf nog steeds hetzelfde, heb nog steeds dezelfde gevoelens en gedachtes. Ik struggle nog steeds met mijzelf en ik betwijfel of dit ooit nog over zal gaan.
IK kan niet begrijpen dat er ooit momenten zijn geweest dat ik dit geloofde, dat ik de kracht had om te knokken om door te gaan en te strijden voor alles wat ik wil. Ik wilde mijn diploma en had me daarna voorgenomen te stoppen. Stoppen met lezen. Ik wilde een diploma zodat ik iets had waar ik trots op kon zijn, en ja ik ben nog steeds trots dat ik het heb gehaald al denk ik soms dat ik gewoon geluk heb gehad en dat het puur toeval was dat ik geslaagd ben. Maar nu ben ik er nog steeds, en dat is simpelweg omdat het beter ging. Het ging echt beter. Ik zag wie m'n vrienden waren, deed leuke dingen en genoot ontzettend van het leven.
Maar nu stort ik in, en niet in een keer, nee er brokkelen steeds kleine stukjes af. School is vreselijk. Ik dacht de juiste opleiding gevonden te hebben na onwijs lang zoeken. Redactioneel medewerker aan het Grafisch Lyceum in Rotterdam, maar het valt tegen. De dagen zijn onwijs lang, het reizen staat me tegen door de vele vertragingen. Mijn mentor is niks en het vrienden groepje wat ik heb is ongemotiveerd, komen bijna niet naar school en er is altijd wel wat. Ik heb zelf ook al veel te veel uur aan afwezigheid. Ik heb het gevoel dat hij mij weer niet gegund is dat ik het gewoon niet mag. Misschien had ik mij toch aan mijn beslissing moeten houden. Ik zie het soms gewoon zo niet zitten. Het is zo zwart en donker binnen in mij en de enige oplossing die ik op het moment zie is mezelf beschadiging. Controle, rust het is alles wat ik wil. Ondertussen houd ik iedereen voor de gek en iedereen trapt er in ook.
Misschien is het nu gewoon even zwart wit, maar wordt het weer beter. Zoals het eerder ook is gebeurd, maar misschien blijft het zo, wordt het niet beter.
Ik ben oude verhalen aan het teruglezen van 2013. Ik besef me dat het nu al 2016 is en voor je het weet is het ook al weer 2017. Het doet me pijn om te lezen dat dat kleine meisje wat daar stond zich al zo ontzettend rot, eenzaam en verdrietig voelde. Het is soms alsof ik niet mijn eigen verhalen aan het terug lezen ben. Het voelt raar onwerkelijk. Het lijkt wel alsof ik mij altijd al zo rot, verdrietig en eenzaam heb gevoeld. Telkens lees ik terug over betere momenten, dagen en soms zelfs weken, maar altijd komen die momenten van terugvallen, suicidale gedachten en zelfbeschadiging. Wat was ik bang en verdrietig op die leeftijd.
Als het niet mijn verhaal zou zijn geweest maar dat van iemand had ik die persoon oprecht willen helpen. Praten, steunen en misschien af en toe eens een knuffel, maar dat kan ik bij mezelf niet. Nog steeds moet ik zo knokken met mezelf en voor mezelf. Ik begin steeds meer te twijfelen of het wel waar ik wat de mensen mij ooit verteld hadden. Dat het wel goed zou komen, dat het later beter zal worden. Kijk eens hoeveel jaren wij nu al verder zijn. Ik schrijf nog steeds hetzelfde, heb nog steeds dezelfde gevoelens en gedachtes. Ik struggle nog steeds met mijzelf en ik betwijfel of dit ooit nog over zal gaan.
IK kan niet begrijpen dat er ooit momenten zijn geweest dat ik dit geloofde, dat ik de kracht had om te knokken om door te gaan en te strijden voor alles wat ik wil. Ik wilde mijn diploma en had me daarna voorgenomen te stoppen. Stoppen met lezen. Ik wilde een diploma zodat ik iets had waar ik trots op kon zijn, en ja ik ben nog steeds trots dat ik het heb gehaald al denk ik soms dat ik gewoon geluk heb gehad en dat het puur toeval was dat ik geslaagd ben. Maar nu ben ik er nog steeds, en dat is simpelweg omdat het beter ging. Het ging echt beter. Ik zag wie m'n vrienden waren, deed leuke dingen en genoot ontzettend van het leven.
Maar nu stort ik in, en niet in een keer, nee er brokkelen steeds kleine stukjes af. School is vreselijk. Ik dacht de juiste opleiding gevonden te hebben na onwijs lang zoeken. Redactioneel medewerker aan het Grafisch Lyceum in Rotterdam, maar het valt tegen. De dagen zijn onwijs lang, het reizen staat me tegen door de vele vertragingen. Mijn mentor is niks en het vrienden groepje wat ik heb is ongemotiveerd, komen bijna niet naar school en er is altijd wel wat. Ik heb zelf ook al veel te veel uur aan afwezigheid. Ik heb het gevoel dat hij mij weer niet gegund is dat ik het gewoon niet mag. Misschien had ik mij toch aan mijn beslissing moeten houden. Ik zie het soms gewoon zo niet zitten. Het is zo zwart en donker binnen in mij en de enige oplossing die ik op het moment zie is mezelf beschadiging. Controle, rust het is alles wat ik wil. Ondertussen houd ik iedereen voor de gek en iedereen trapt er in ook.
Misschien is het nu gewoon even zwart wit, maar wordt het weer beter. Zoals het eerder ook is gebeurd, maar misschien blijft het zo, wordt het niet beter.
19 okt 2016 - bewerkt op 19 okt 2016
- meld ongepast verhaal
-
Pelientje
woensdag 19 oktober 2016 17:26
Puur toeval dat je geslaagd bent? Dus toevallig heb je voor al je vakken, op alle vragen, het goede antwoord gegeven? Dat is dan wel heeeeeel toevallig. Nee meis, jij weet dondersgoed dat je dit zelf hebt gedaan, jij hebt dit voor elkaar gekregen. Nu nog geloven!
En beter wordt het wel. Het is je een tijd geleden ook gelukt om "beter" te worden, dus waarom nu niet? Één stap achteruit, en dan weer twee stappen vooruit.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 19 okt 2016 252 Komt er nog verandering? ( 1 )
- O 19 okt 2016 251 Landelijke stichting zelfbeschadiging ( 4 )
- O 22 jan 2015 Luisteren, alleen luisteren. ( 3 )
- O 31 dec 2014 gelukkig nieuwjaar voor jullie ! ( 2 )
- O 29 dec 2014 #232 foto's ( 2 )
- O 15 dec 2014 #229 gedicht ( 1 )
- O 09 okt 2014 #205 punten tot nu toe ( 2 )
- O 21 sep 2014 #200 depressief ( 2 )
- O 16 sep 2014 #198 leuke post! ( 1 )
- O 24 aug 2014 #190 ongeluk, dronken
- O 19 aug 2014 #183 (19-08-14) ( 1 )
- O 18 aug 2014 #182 teksten, zinnen! ** ( 2 )
- O 14 aug 2014 #179 (14-08-14) **
- O 14 aug 2014 #178 (14-08-14) **
- O 11 aug 2014 #176 Ik mis je ( 2 )