26 december

Negen maanden verder. Mijn huis staat nog steeds te koop, mijn dieet is geflopt en mijn twijfels aan de Pabo zijn er nog altijd.
Kortom...niets veranderd.
Wel zit ik beter in mijn vel. Ik heb rust gevonden in mijn keuze voor de Pabo. Ik zie mij, i.t.t. voorgaande jaren, wel alleen voor de klas staan. Ik heb het vertrouwen gevonden dat ik dit aan kan. Bij leren is nog wel essentieel maar dat komt wel. Wat ik de laatste tijd wel merk, is dat ik weinig van dingen weet. Ik weet overal een beetje van maar van niets heel veel. Gaat er zoveel langs mij heen of pak ik de informatie niet goed op?

Gister kerst met mijn hele familie gevierd. Gezellig samen zijn en lekker eten. Als toetje hadden we de trouwfilm van mijn tante en oom op 9 mm band. Met een projector op groot scherm vertelde ze bij de beelden (geluid was er nog niet bij). En aansluitend een film van mijn ouders die 12 1/2 jaar getrouwd waren. Ik kan mij van dat feest nog vlagen herinneren. Dat we lang moesten wachten voordat we naar binnen mochten en dat mijn broer een bal tegen/door het plafon schoot.
Meer eigenlijk niet. Tot ik de beelden zie van een meisje, 6 jaar, die een versje en liedje van ruim 5 minuten kan op zeggen met als afsluiter een radslag waarbij het ondergoed voor het hele publiek duidelijk te zien was. Dat meisje was is. Ben ik. Maar ik weet daar niets van. Zo raar. Ik heb iets gedaan, vol op beeld vast gelegd, maar ik weet het niet meer. Ik keek echt naar een meisje die ik niet kon. Heel bijzonder.

Nog even over mijn lijn. Tja, ik had met mijzelf het laatste half jaar afgesproken dat ik niet meer ging lijnen voordat ik weer ging sporten. Sinds de decembermaand zwem ik elke week. Bij toeval gekomen, ik kon een tijdje niet douche omdat pap mijn badkamer aan het verbouwen was om het voor de verkoop aantrekkelijker te maken. Ik moest douche en wilde sporten. Ik had mijzelf de keuze gegeven, de sportschool of het zwembad. Beide niet aantrekkelijk. In de sportschool zou ik echt afgemaakt worden tijdens de groepsles en aansluitend naakt douchen in een gezamenlijke ruimte. Of het zwembad, mezelf in een badpak vertonen.
Toch had ik voor het zwemmen gekozen. Erheen fietsen, december kou lang mijn oren. Omkleden in een klein hokje en dan in mijn badpak wat al mijn rondingen verhullen. Snel even douche en dan rennen naar het bad om onder water te komen. Nog voor ik onder water wist te komen werd ik al herkend! Oh nee, wat zal ze wel denken. Ik in mijn badpak 1.60 en 80 kg. Gelukkig pakte het heel goed uit en zwem ik nu wekelijks. De eerste beweging is er.