[31] begin..

Het was die ochtend niet echt koud geweest, dus Linda had haar jas thuisgelaten toen ze naar school was gefietst. Maar wat had ze daar nu een spijt van. Ze stond op school uit het raam te kijken en zag de regen met bakken naar beneden komen. Waarom was ze nou zo dom geweest. Ze had ondertussen wel moeten weten dat het weer zo om kon slaan in Nederland. Dat was één van de dingen waar ze maar niet aan kon wennen. Het weer. Ze woonde hier nou al bijna een jaar en nog steeds verbaasde ze zich erover hoe snel het hier kon veranderen. Gelukkig was ze niet de enige. Om haar heen hoorde ze gevloek van mensen die net als haar hun jas hadden thuisgelaten. Starend uit het raam gingen haar gedachten terug naar de tijd dat ze nog in Frankrijk woonde.

Wat had ze het daar naar haar zin gehad. Ook al had ze haast geen vrienden en woonde ze ver van de bewoonde wereld in een klein huisje met haar vader. Er was altijd wel wat te doen. In tegenstelling tot hier. Toen ze hierheen waren verhuisd voelde Linda zich erg ongemakkelijk. Iedereen staarde haar na en ze was al niet zo goed in vrienden maken. Gelukkig had Iris haar opgevangen en door de school geleid. Iris en zij waren nu beste vrienden geworden en Linda had geen idee wat ze zonder haar was geworden.

Een prik in haar zij haalde haar uit d'r gedachten. Het was Iris die even aandacht nodig had. ze zag er behoorlijk verhit uit. Linda vroeg zich af wat ze nou weer uitgespookt had. Voordat ze ook maar hoi kon zeggen kreeg ze het hele verhaal al over zich heen. Er was een nieuwe jongen op school gekomen en het was zo'n lekker ding. echt wat voor haar. En nu was het zo dat ze nog iemand zochten om hem rond te leiden in de school. Dat wou zij toch wel even doen..

Voordat Linda ook maar iets kon zeggen werd ze aan haar arm gepakt en naar de directeur gesleept.'Meneer, Linda hier wil Alex wel even rondleiden door de school', zei Iris tegen de directeur die achter zijn burea zat. Linda was altijd een beetje bang geweest voor hem. Met z'n mega grote grijze snor waar aan de uiteinde krulletjes zaten.En dan die ogen. Hij kon verschirkkelijk eng kijken, alsof hij zo naar binnen kon kijken en precies kon zien wat je dacht. Elke keer als ze hem tegen kwam probeerde ze vooral niet te denken en net te doen alsof ze hem niet zag. Wat niet altijd even goed lukte. Dat was wel logisch, want die man was nou niet bepaald onopvallend. En dan zijn kleding. Allemaal zo donker mogelijk, te korte broeken en truien uit grootmoederstijd. En hij droeg altijd hetzelfde. Het leek wel of hij zijn hele kast vol had hangen met deze kleding.

'uhm..Linda?', hoorde ze vanaf de zijkant komen. 'ja, sorry, zat even ergens anders met mijn gedachten', verontschuldigde Linda zich. 'Hier heb je Alex zijn boeken en rooster, als jij die aan hem wil geven', zei de directeur,'Hij wacht op de gang, succes meid'.

Linda pakte de boeken aan van de directeur en strompeld naar buiten, waar ze een jongen vind die verveeld tegen de muur aanhangt. Hij heeft lange blonde dreads die zijn kleine gezicht mooi laten uitkomen. Zijn blauwe ogen stralen en hij heeft een lippiercing in zijn dunne maar mooie lippen. 'Wow, wat een lekker ding', fluisterd Linda tegen Iris die naast haar staat.'Die gaan we eens even een mooie rondleiding geven', denkt Linda.

'Hoi, ik ben Linda', zegt ze als ze haar hand uitsteekt. Alex kijkt haar kant op en schud haar hand uit. 'Hoi, jij bent zeker het mokkel dat mij gaat rondleiden door dit krot', zegt hij. Hij heeft een hele zware maar ook sexy stem die je overal zou herkennen.'Die zal ze niet snel vergeten', denkt Linda.