4. Gevaar voor mezelf

"Voer je de konijnen nou nog even?" vraagt mijn moeder dan. Dat vind ik echt heel flauw van haar. Ze weet best dat ik het toch niet doe. En dat ze het dan 2 uur later weer vraagt, zonder reactie. En dat ik dan uiteindelijk om 11 uur 's avonds het nog moet doen. Ik snap best dat het vervelend is hoor. Maar ik kom er tenminste gewoon voor uit dat ik een torenhoog dat-doe-ik-morgen-wel-gehalte heb. Dat is niet een uitdrukking. Ik denk sirieus bij alles wat ik moet doen: "Dat doe ik morgen wel". Zo makkelijk ben ik wel voor mezelf.

Ik ben ook echt een gevaar voor mezelf. En dat is niet mijn schuld. Ik word dagelijks blootgesteld zonder dat ik het wil aan de verschrikkelijkste dingen. Zoals vanmiddag, toen zag ik een dikke man lopen zonder shirt met een korte broek. Hij was vreselijk verbrand, maar toen hij zich uitrekte kon je precies zien waar zijn tieten op zijn bierbuik hadden gerust (daar was het nog wit). Dat is niet goed voor mijn aura. Daardoor word ik dus gevaarlijk. Sta ik dichtbij die ene aantrekkelijke jongen, begint mijn been al een stap naar hem toe te zetten om hem te zoenen, zonder dat ik dat wil. Of nouja, zonder dat dat mijn bedoeling was. Ik wil best hoor. Want hij heeft zulke lieve ogen en... Ik dwaal af.

Mijn hersens worden lastig gevallen door gedachten over mensen die niet belangrijk zijn. Als ik GrotetietenKleinshirt al haar irritante gezichtjes en pruilmondjes zie trekken, denk ik bij mezelf: "Zou ze dat thuis voor de spiegel oefenen? Zou haar moeder weten dat ze zulke shirtjes draagt?" Daar besteed ik dan een kostbaar kwartier aan. Zonde dus.

Ik moet gewoon normaal doen. Stoppen met nadenken over onbelangrijke dingen. Stoppen met eerst doen, dan bedenken wat je net hebt gedaan. Andersom. Vanaf nu.

X, Signs