#429 Reunie -edit-

Vorige week zou ik met hem afspreken, op donderdag. We hadden het losjes afgesproken, op woensdag had ik hem gesmst om te vragen hoe of wat, en donderdagavond smste hij dat hij niet kon. Dat had ik ondertussen ook al wel door, want we hadden 's middags afgesproken... Ik zei het tegen onze gezamelijke vriend, en die zei dat hij dan gewoon geen zin had gehad om af te spreken. Au, maar ik wist dat het waar was. Ik deed er verder niet zo moeilijk over, want hij is wat dat betreft mijn energie niet waard, en losjes spraken we af dat we deze donderdag wel tijd hadden.

Gister smste ik hem of hij nog steeds tijd had, maar ik hoorde niks. Toen sprak ik hem vandaag aan op msn, en hij zei dat hij morgen niet kon omdat hij met een vriend van hem (die ik ook nog ken van toen), en dat hij daarna ging verhuizen. Ik vroeg niet verder over het verhuizen, ik vroeg eigenlijk helemaal niks meer. Toen stelde hij vrijdag voor. Ik kon gewoon niet weigeren.

Dus nu hebben we afgesproken dat ik vrijdag naar zijn dorp ga en dat we daar wat gaan drinken.

En nu komt de twijfel. Ik weet gewoon niet of ik het aankan, al die gevoelens komen weer boven, echt álles. En vooral het gevoel dat ik nooit goed genoeg ben, wat eigenlijk vreemd is, want ik weet dat ik goed genoeg ben, dat ik té goed voor hem ben. Maar ik krijg nu de drang om mezelf uit te hongeren, om naar de kapper te gaan en om nieuwe kleren te kopen. En waarschijnlijk doe ik het nog ook. Gewoon, zodat hij me mooi vindt. En omdat hij vier (!!!) jaar geleden een keer zei dat ik een beetje dik was, en nu ben ik nog veel zwaarder dan toen. En ik wéét dat het heel anders zou zijn als hij nu niet net ging samenwonen met een meisje wat ik niet echt bijzonder knap vind, maar die hij natuurlijk bloedmooi vindt.

En hij vroeg of ik naar zijn dorp kwam, wat een half uur met de bus is dus dat is het probleem niet. Maar nu is het net weer net alsof ik hem alle macht geef, doordat we op zíjn territorium afspreken. Ik protesteerde een beetje omdat ik het wel veel reistijd vind en niet afhankelijk wil zijn van de bus, waarop hij zei dat hij me best thuis wilde brengen maar niet in mijn stad wilde afspreken ivm parkeermoeilijkheden. Zit wat in, maar het voelt echt alsof ik nu alweer naar zijn pijpen aan het dansen ben.

Het zwak voor hem is nog veels te groot. Gigantisch groot.
Maar aan de andere kant moet ik het misschien juist wel doen, zodat ik met eigen ogen zie dat het zwak nergens meer voor nodig is, of we kunnen misschien opnieuw beginnen.

Ik zit smoesjes te verzinnen om maar gewoon wél te gaan.



Misschien bel ik wel af.


Ik heb advies nodig.

-edit-

Het beste advies gekregen: test the waters gently, but only if you're curious.

En dat ben ik.