45210”En nu ga ik met dit draaikolkerig gevoel van


ME NAAR DE DOKTER,
WAARIN IK, HEEL STIEKEM ONDER ONS GEZEGD,
NIET ZOVEEL VERTROUWEN HEB!”

Wanneer is die zin geschreven?

Vraag ‘t 10 taalkundigen & vermoedelijk zal niemand ‘t raden!

Ze zouden maar moeilijk kunnen geloven dat hij uit de eerste helft van de jaren ‘40 komt.

Zó informeel, zo ongedwongen - en dan ook zo grappig,
als je bedenkt dat hij uit ‘n dagboek komt📓📔”Stiekem onder ons gezegd”:
maar er is geen ons!

Degene die dit schrijft doet alsof ‘r iemand
meeleest, alsof ze iemand in vertrouwen neemt...

Dit is uit de eerste van ‘n reeks miniaturen over Etty Hillesum (1914-1943),
over bijzonderheden in haar proza.

‘n Tijdje terug had J.O. dat voor de 3e keer in in z’n leven bestudeerd & hij kwam erachter dat hij de eerste keren ‘t nodige niet opgemerkt had.

Tijdens ‘n retraite over haar leven & werk bléék dat verschillende deelnemers die ervaring ook hadden!

Je kunt haar blijven Lézen & bij elke leesronde vaststellen dat ze nòg rijker is dan je je hèr-ìnnerde:
‘t is alsof zij ouder wordt & jij steeds jonger.

Wie doorleeft wordt ouder,
zíj blijft tot in Déze Eeuwigheid 28/29.

Toch is zij degene die aan Gezàg wìnt?

Èn áán diepte!

Duidelijker dan toen ik 20 of 40 was zie ik nu hóe uniek ze is als religieuze persoonlijkheid?

Bijna alles aan haar is ongewoon...

Háár kéuze om niet te haten & niet onder te duiken, terwijl ze donders goed wist waar de Duitsers op uit waren.
Haar verhoudingen met oudere mannen (meerdere tegelijk).
Haar godsbeelden idem, & haar manier van bidden.
Haar bizar snelle ontwikkeling:
binnen ‘n anderhalf jaar omgeturnd van vage bohemien tot de Florence Nightingale v/d Shoah.
Ze was 4x vrijwillig in kamp Westerbork, tot ze eind 1943 in Polen werd vergast.
Ze zag zichzelf als ‘t ‘denkende hart v/d barak’, ze híeld van Westerbork & was nergens liever dan daar. Om te helpen, om te getuigen.
Om te voelen dat ze nu haar Wèg had gevonden. Háár Wèg èn haar nietsheid, met ‘n begrip ontleend aan mystici die ze op Meister Eckhart niet meer kon lezen...
Dit is genoeg voor nu: m’n ogen worden té móe.
En deze eeuwige herinneringen blijven verdeeld over tientallen landen, boeken 📚 📖, mensen, tijden bijna 80 jaar al...

knipoog
12 sep 2023 - bewerkt op 24 sep 2023 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 79 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende