46. Dromen

De laatste tijd schrijf ik mijn dromen op zodra ik wakker word. Af en toe schrik ik van wat mijn hersenen kunnen bedenken terwijl ik het niet doorheb...

Wellicht zou ik sommige dingen hieruit kunnen gebruiken om rijk te worden! Er zit vast wel een fear and loeathing in Las Vegas-achtig iets in.

22-12:
Ik ging uit eten met mijn huisgenote in een Van der Valk-achtig restaurant. Bruin interieur, de gordijnen bij de ramen matchten de kleding van het personeel, dat soort idee. De service was ronduit kut: na een half uur hadden we nog steeds geen drankjes. Ik ging dus maar naar het toilet toe, maar dat was op een platform van anderhalve meter gezet met een stijle muur met klein rottrapje waar de gemiddelde binnenstadse trap van gaat zweten, zo kleine treetjes. Mensen met een rolstoel konden onmogelijk naar het toilet toe, bedacht ik me. Eenmaal terug aan tafel waren de drankjes er nog steeds niet, maar zat mijn moeder aan tafel in plaats van mijn huisgenote. Toen ging ik mijn moeder de toiletten laten zien, die veranderd waren in een soort zwemparadijshokjes. Je moest vier euro betalen om naar de plee te kunnen gaan, maar we gingen zonder dat te weten. Toen we bij de toiletjuffrouw uitlegden dat we het niet wisten en per slot van rekening in het restaurant aten en dus van mening waren dat we niet hoefden te betalen werd ze zo boos dat ze haar manager erbij ging halen. Niets belette ons de doorgang, dus we liepen gewoon terug naar het restaurant. Daar was het personeel bezig met een arcobatiekact om de gasten tevreden te houden, maar die vonden het allemaal maar niks. Mijn vader en broertje kwamen aangelopen en wilden bij ons aan tafel zitten, maar mijn moeder zei dat we weg gingen. We hadden nog steeds niks aan eten gekregen, zodra mijn vader dit hoorde wilde hij weglopen zonder te betalen. Op dat moment kwam het eten er aan, waar mijn moeder dan nog wel voor wilde betalen. Ik en mijn vader liepen echter al weg, waar mijn moeder wanhopig van werd. We werden tegengehouden door de manager, die ons 15 euro wilde rekenen voor de toiletten. Ik zei tegen hem dat hij de pot op kon, waarna hij richting de toiletten liep. Ik haalde mijn schouders op en liep naar buiten. The end

10-1:
Het begon vrij onschuldig met wat vrienden die de weg naar een (^unrelated) restaurant vroegen, toen ben ik binnen twee minuten van mijn ouderlijk dorp via Hawaii op de serengetti van Afrika beland, pakte ik daar de bus naar een of ander strand met een gigantisch hoge duinrand. (het hoogteverschil tussen het strand en de duinen was zeker tien meter die haast stijl naar boven liep) Op dat strand kreeg 'de groep' uitleg over surfen met belachelijk hoge golven en moesten we de breekpunten identificeren. 'Oh ja, er zwemmen hier ook krokodillen!' Een van de mensen in de groep was al gaan snorkelen in de zandbank dus had niet door dat ik er al goed vanaf kwam dat ik op een krokodil stond. We probeerden hem te waarschuwen, maar toch werd hij tweemaal gebeten. Niets aan de hand met die man (die nu ik er over nadenk veel weg had van Steve Irwin) maar hij pakte de krokodil beet en hield hij boven zijn hoofd. Hij was roze, met een eenhoorn-hoorn op zijn hoofd. 'Het is maar een jonkie!' Daarna begonnen we met surfplanken uitdelen, masr uiteraard moest P. eerst nog zijn sigaretje oproken... Onze begeleider kwam er weer aanlopen om verder te gaan, maar -
op dat moment belde de postbode aan.

24-1:
Ik zou naar Nijmegen gaan, daar had ik afgesproken met een vriend van me, S. Als ik voor 1 uur 's middags niets gehoord had, zou de afspraak doorgaan. Ik werd wakker, ging naar de AH waar ik werkte in mijn droom, maar daar deden ze lastig over dat ik eigenlijk zou moeten werken. Bullshit, want ik werkte daar niet eens. Thuis van boodschappen doen moest ik me haasten voor de trein, die er tien seconden over deed om in Nijmegen aan te komen. Daar ging ik dus winkelen met O, helemaal niet met S. Het winkelcentrum was best raar, een soort 8-figuur met ondergrondse roltrappen die je van de ene naar de andere kant brachten. Ook de kleding die ik kocht was totaal niet mijn stijl. Na dat shopavontuur stapte ik in de bus, maar na drie haltes besefte ik me dat ik de verkeerde kant opging en in Rhenen stond. De buschauffeur vond het prima als ik bij hem in de bus overnachtte, maar dat wilde ik liever niet. Ik zei dat ik toch nog even ging kijken of er een bus in de andere richting terug reed. Die bus was er inderdaad, een touringcar wel te verstaan. Daar zat mijn halve familie in, om het familieweekend naar Texel te plannen. Een halte verder stond ik gelukkig weer in het centrum van Nijmegen. Er waren drie honden aan het vechten over een 'been' (= een stuk hout dat aan de ene kant grijs was, aan de andere gewone houtskleur). Ik pakte het been voorizchtig af van de hond die het in zijn bek had en liep langzaam weg, maar ze kwamen toch achter me aangelopen. ik liet het vallen en rende de hoek om, waarna ik op het Keizer Karel Plein in Nijmegen belandde. Vanaf daar ben ik maar naar het station gelopen. The end

26-1:
Er was een kamp van twee verenigingen, met zowel samenwerkings- als competitieonderdelen. Er was een zwembad bij betrokken, maar wat daar precies voor sport in gebeurde weet ik niet zeker. Ik was buiten de 'barkar' aan het opruimen met nog een stel mensen, toen onze aandacht werd getrokken door een vuurpijl. In ninjastijl gingen we er achter aan rennen, tot we de bad guys in het vizier kregen. Ik en een random jongen zouden undercover gaan, waarna we de snode plannen hoorden van wat een onderdeurtje in de organisatie leek. We luisterden aandachtig en terwijl ik een rollercoaster ontwierp binnen een RCT-wereld kregen we onze eerste opdracht. We moesten iemand achtervolgen, wat onze eigen squad leader bleek te zijn. Eenmaal daar moesten we hem vermoorden. De jongen weigerde, maar ik schoot hem neer. De jongen verbrak daarop zijn cover, waarna ik hem ook doodschoot, nog voor het kleine meisje dat ons de opdracht had gegeven kon reageren. Hierdoor had ik mijn loyaliteit bewezen, al deed ik het alleen maar om undercover te kunnen blijven. Ik werd echter alsnog doodgeschoten omdat ik twee artikelen was vergeten te lezen als huiswerk, waardoor ik niet slim genoeg was om bad guy te zijn. The end


Ik heb er nog twee, maar ik moet van mezelf nuttige dingen gaan doen. Ze zullen later nog wel verschijnen