49. Verhaal

ik ben bezug met een verhaal te maken .. voor de mensen die mee willen lezen ;; hier is een stuk .. het verhaal gaat een beetje over mezelf maar ook dingen die ik [gelukkig] niet heb meegemaakt ..


“Waarom moet nou net mij dit overkomen? Waarom? Waarom moet dit überhaupt iemand overkomen?! Dit is het ergste wat ik ooit heb meegemaakt!” denk ik huilend aan het bed van mijn moeder. “3 jaar, 3 jaar heeft gestreden voor haar leven, voor haar leven met mij en met papa.” “Floortje? Kom je even naar beneden, opa en oma zijn er” Zegt papa. “huh, ja ik kom zo! Even een beetje opfrissen” Zeg ik half huilend. “oké schat, en niet huilen he, dit is het beste, anders had je moeder alleen maar pijn en dat is ook niet fijn!” Zegt papa troostend.

“He meiske, iedereen heeft het moeilijk, jij, papa, maar wij ook. Het is niet makkelijk iemand te verliezen die je heel dierbaar is!” Zegt oma. “Wat is het ook een schat hé, ondanks dat ze het zo moeilijk heeft probeert ze me toch nog op te peppen. Ondanks het verlies van der dochter en de pijn die ze zelf heeft!” Denk ik bij mezelf. “Want ze heeft het ook niet makkelijk. Over een maand moet ze worden geopereerd aan der heup. Die is gebroken. En een van de jongste is ze ook al niet meer!! Ze is al 85!! Ik vind het zo fijn dat ze nog leeft, stel voor dat ze ook dood gaat.. dat ze de operatie niet haalt.. dat die te zwaar voor der is!! Dan stort mijn leven helemaal in!!” “Floor.. Eej Floor.. zeg eens iets!!” Roept mijn vader. “he, he? Wat is er??” Vraag ik. “Je was aan het dromen ofzo, gaat alles goed?” Vraagt mijn vader ongerust. “Jawel, maar ik ga denk ik even op bed liggen, ben nog al moe na vandaag” “Doei oma, doei opa” Zeg ik. En ik geef ze allemaal een kus en ga naar boven.

Er word op de deur geklopt. Het is papa. “slaap je nog?” Vraagt ie fluistert. “nee.. kom maar binnen.” Zeg ik. “ik weet dat het niet het juiste moment is om hiermee aan te komen maar ik moet je iets vertellen.” Zegt ie droevig. “wat is er aan de hand pap.. toch niks met …?” Vraag ik. Terwijl ik het vraag kijk ik hem aan. Ik weet al wat ie bedoeld en begin te huilen. “Nee pap, dit kan niet waar zijn!! Nee dit mag niet!! Nee…” Door het huilen kom ik niet veel verder als dit. “Sorry schat, oma heeft een hartstilstand gekregen. De dokters zeggen dat de druk haar te veel is geworden. Het verlies van haar dochter was te groot voor haar.” Zegt papa. “NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE” Schreeuw ik huilend. “Neeeee.. dit kan niet waar zijn!! Ze mag niet dood zijn! Nu heb ik mijn moeder en mijn oma al verloren. Wie is de volgende? Ben jij dat papa??” Ik zie dat papa schrikt en heb meteen spijt. “sorry het spijt me, het was niet zo bedoeld.” Zeg ik schamend. “Ik snap je verdriet, maar nee schat. Ik blijf bij jou! Ik zal voor jou zorgen, heel mijn leven! Ik ga je zien trouwen, jouw eerste kindje zien opgroeien en als dan de tijd rijp is …” Die zin kon ie niet afmaken. Ik knuffelde hem helemaal fijn!!

“kom schat, we moeten naar de kerk. Oma wordt vandaag begraven en wij moeten er eerder zijn om de mensen te verwelkomen.” Zegt papa. “Ja, ik kom pap. Nog even mijn blaadje pakken met het gedicht erop. Ben over 5 minuten beneden.” Zeg ik. “Oke Floor maar schiet je wel een beetje op?” Vraagt papa ongeduldig. “Jaa pap.. ben zo beneden.” Zeg ik een beetje geïrriteerd.

“bah bah wat een afschuwelijke muziek!! Maar ja, dat vond oma nou mooi.” Denk ik bij mezelf als ik de kerk binnen kom. “schat, wil jij even hier op de tafel kopjes neer zette? Dan kan ik de kaarsjes klaar zetten.” Vraagt papa. “Jaa hoor.. zal ik doen” Zeg ik opgelucht. Misschien kan ik dan even wat afleiding vinden, want ik loop al heel de dag met oma in mijn hoofd.

De mensen komen binnen en papa en ik gaan vooraan zitten. “Daar ligt oma dan. In der kist. Eerlijk gezegd vind ik het maar niks. Best eng om het zo van dichtbij te zien, want tja er ligt toch een dood mens voor je neus.” Denk ik. “Floortje wou graag even iets voorlezen voor haar oma, Floortje kom je even hier heen. Dan kan iedereen je goed horen.” Zegt de pastoor. “He? Oo Jaa.. ik kom al..” Zeg ik twijfelend.

“Een steen wordt een kei,
De vogels leggen een ei.
Ik blijf je heel erg missen,
Ben naar je foto´s aan het vissen.

Ik kijk naar de sterren,
Maar die zijn mijlen verre.
Kon ik er maar bij,
Dan was ik pas blij.

Kon ik er maar na toe vliegen,
Dat hoefde ik nooit meer te liegen.
Dan pakte ik je foto meteen,
En nam hem overal mee heen.

Was ik nu maar zo mooi en prachtig,
Dan was ik tot nooit zo krachtig.
Ik wordt een blije bloem,
Met bijen en gezoem.

Liefde en geluk is alles voor mij,
Als ik dat heb ben ik blij.
Hopelijk komt dit allemaal uit,
Dan word ik een gelukkige spruit.”

Het is helemaal stil in de kerk. Iedereen zit gewoon zo erg te luisteren. Als ze merken dat het afgelopen is gaan de mensen zachtjes fluisteren. “Dank je wel Floortje. Het is een heel mooi gedicht, je oma zal trots op je zijn, dat je de moed had om een gedicht te maken en het ook het voor te lezen.” Zegt de pastoor.


“Floor.. Floor!! Ben je daar?? Ben je wakker?? Eej Floortje wordt eens wakker!! We gaan met opa en oma uit eten. Dus fris je even op en doe even wat andere kleren aan. Oke?” Zegt papa. “He, hoe kan dat?” Vraag ik. “hoe kan wat schat?” Vraagt papa die me raar aan kijkt. “Oma was toch overleden aan een hartstilstand?” Zeg ik met een ongelovend gezicht. “Nee hoor, anders kan ik hier niet staan he schat. Volgens mij heb je gedroomd. Nou gaan we nu of niet want opa heeft honger.” Zegt Oma die in de deur opening staat. “Oma!!” Zeg ik en ik spring van mijn bed af en knuffel oma. “ja ik kom, ga me even opfrissen en dan kom ik.
Jaa ik denk dat ik ook heb gedroomd. Over U dat U dood ging en dat ik in de kerk een gedicht voorlas. Het gedicht staat in mijn dagboek. We moesten een keer op school een gedicht maken en toen had ik dat gedicht gemaakt. Ik vond het zo mooi dat ik het had uitgetypt, uitgeprint en in mijn dagboek had geplakt.. gelukkig was het maar een droom!!” Zeg ik opgelucht!!

wOrd VervOlGd