70. Adviesgesprek
Afgelopen donderdag was het adviesgesprek dan eindelijk. De uitslag is dat ik daar in behandeling blijf onder de noemen 'angststoornis NAO', dat houdt in dat er wellicht sprake is van een angststoornis, maar ze nog niet zeker weten hoe erg en welke precies.
Over twee weken is mijn eerste afspraak en boy, heb ik er zin in. Je zou verwachten dat men niet zo te koop zou lopen met het feit dat je naar de psycholoog gaat, maar ik vind het steeds makkelijker om er voor uit te komen. Waarom zou het erg zijn dat ze weten dat ik me binnenkort een stuk beter ga voelen? Dat ik steviger in mijn schoenen ga staan?
Afgelopen weekend was het koken voor 100 man. Uiteraard zijn er een hoop frustrerende dingen gebeurd, maar ook een hoop goede. Zo was het ontzettend duidelijk dat ik autoriteit had (ook voor mezelf, en wist ik er gedegen gebruik van te maken) en hebben weinig mensen iets tegen me in te brengen gehad. Ik heb een aantal mensen beter leren kennen en ik moet zeggen, voor 100 man koken weet zo'n kookgroep wel te binden. Natuurlijk kan je het beter vinden met de een dan met de ander. In die lijn zijn er ook een aantal mensen hopeloos gedaald in mijn waardering. Niet alleen kokers, maar ook mensen die volgens mij beter zouden moeten weten wat er precies allemaal bij komt kijken. Denk aan mensen die van mening zijn dat 'ze het prima gedaan hebben', terwijl ze tot drie keer toe gefaald hebben in het fruiten van knoflook, mensen die vinden dat 'je de persoon met functie X toch echt wel eens bij naam mag kennen', die je uiteraard 'wel wat meer respect mag tonen en een vriendelijkere toon mag aanslaan', terwijl die persoon gefaald heeft in al zijn verantwoordelijkheden die te maken hadden met het eten, laat staan dat hij op de hoogte is van al zijn verantwoordelijkheden.
De conclusie van deze rant is dat ik steviger in mijn schoenen ben ga staan, meer schijt heb aan wat mensen van me vinden, beter weet wie mijn vrienden zijn en wie niet, iets heb neergezet waar ik trots op kan zijn en een zeldzaam gevoel van voldoening heb bereikt waar ik voorlopig flink op kan teren.
For now, terug naar het normale leven. Er komt een herkansing aan de 28e, tijd om daar eens flink mijn schouders onder te zetten!
California, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende