~. Aanraken .~

Ik voel me zo verward.

Vandaag was iedereen in de happy-mood aangezien we niet zo veel les meer hebben, de examens komen er immers aan.
Hij was dus ik in een goede mood. Een erg goede mood. Ons eerste lesuur verliep alles nog zijn gewone gangetje, maar toen begon het.

We liepen naar onze tweede les toe, toen hij me plots vastpakte. Zo'n arm rond me heen.
Ik schudde zijn arm van me af en zei al lachend dat ie iets te close deed. Dat ie te ver ging. Geintje natuurlijk.

Tijdens onze tweede les was niemand echt aan het opletten, de leerkracht had er ook niet echt zin in. De jongens waren hun spieren aan het showen, je kent dat wel.
Hij: "Voel mijn spieren. Ik heb getraind." (als je mijn andere verhalen leest zal je wel weten dat dit niet de eerste keer is dat ik moet voelen).
"Jup. Echte spierballen."
Hij: "Moet je maar eens voelen aan mijn kuitspieren"
Ik tikte met mijn wijsvinger een paar keer op zijn kuitspieren.
"Harde spieren, ja"
Hij: "Nee je moet hier voelen"
Hij nam mijn hand vast en trok 'm werkelijk tot op de binnenkant van zijn dijbenen. Een plaats waar mijn hand niet hoort te zijn.
Ik kreeg een flinke lachbui door de situatie, probeerde mijn hand weg te trekken, maar op dat moment nam hij mijn hand vast en dat duurde voor zo'n 5 seconden ongeveer. Mijn hand. In zijn hand. God.
Ik ben toen maar rechtgestaan en ergens anders gaan zitten en heb gedaan alsof ik met een andere vriendin aan het praten was, want ik wist even niet wat ik met die situatie van net aan moest. Maar hier bleef het natuurlijk niet bij.

Zo'n 30 minuten later liep ik van de ene kant van het klaslokaal terug naar mijn stoel. Hij liep natuurlijk net ook voorbij en nam me vast in een greep (dat was ook weer niet de eerste keer), maar ook dat ging weer een stapje verder. Hij duwde me op de grond, niet hard natuurlijk, en toen ik eenmaal op de grond zat trok ie me weer naar boven, hup, zijn armen in. Toen stonden we daar dus ongeveer in een knuffel-houding. En toen iemand keek en er wat van zei toen zei hij "ze is mijn beste vriendin, ik mag haar een knuffel geven."
Dit vond ik weer best raar maar goed, ik heb er me niet al te veel bij voorgesteld, want ten slotte is hij toch niet verliefd op me? Hij wees me af vorig jaar...

Zo ging het nog de hele dag door, aanrakingen en zo. Het allerlaatste uur zat ie ongeveer 2 plaatsen naast me, en ging hij plots achter me staan. Hij nam mijn haar vast... oke... vreemd. Heeft ie nog wat op mijn hoofd staan wrijven. Dit deed hij ongeveer 3 keer. Hij nam ook steeds mijn nek vast en deed alsof ie me wou wurgen, maar jeetje blijf toch eens met die vingers uit mijn hals. En op het moment dat ik de klas wou uitstappen stonden we allebei in de deuropening, botste ik tegen hem, nam ie me weer vast en voelde hij aan mijn hals. Met een excuus van "Wat een warme hals heb jij".

En net zei hij dat ik mooi ben. Dat heeft hij nog nooit gezegd. Hij maakt enkel

Wat moet ik hier nou mee.